عکسی ماندگار از رفاقت و ایثار رزمندگان لشکر علیابنابیطالب(ع)
این تصویر خاطرهانگیز، لحظهای ناب از همدلی و برادری شهیدان اکبر علیمحمدی، رزمنده محمد علی خالقی، شهید محمدرضا حسینی، سردار شهید کاوه نبیری و مرحوم حاج جلیل آقا رضایی را در بحبوحه روزهای پرشور دفاع مقدس ثبت کرده است؛ یادگاری ارزشمند از نسلی که در سختترین شرایط، معنای واقعی ایمان، ایثار و دوستی را به نمایش گذاشت.
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، آفتاب سوزان ظهرگاهی بر زمین خشک جبهه میتابید و غبار داغ هوا با هر نسیم کوتاهی برمیخاست و آرام روی لباسهای خاکی رزمندگان مینشست. در میان این همه سختی، لبخند و آرامش در نگاهشان پیدا بود، گویی در دل آن بیابان سوزان، آرامشی به بزرگی آسمان داشتند. در تصویر، پنج مرد ایستادهاند؛ هر یک با نگاهی سرشار از امید و مسئولیت. شهید اکبر علیمحمدی در سمت راست با قامتی استوار دیده میشود، او با چشمانی نافذ به دوردست خیره است، انگار آیندهای روشنتر از اکنون را میبیند.
رزمنده محمد علی خالقی و کنارش شهید محمدرضا حسینی قرار گرفته است؛ چهرهای پر از ایمان و لبخندی آرام. او همیشه میگفت: «راه سخت است، اما دل ما با یاد خدا آرام است.» همان آرامش در سیمای او در این عکس نیز به چشم میخورد. در کنارشان مرحوم حاج جلیل آقا رضایی دیده میشود، مردی که حضورش برای همه رزمندگان قوت قلب بود. نگاهش به یارانش پر از مهر است؛ مهر برادری که در سختیها همواره همراه و همدمشان بود.
و در میانه جمع، قامت رشید سردار شهید کاوه نبیری، ملقب به «عام کاوه»، خودنمایی میکند. عینک سادهاش، نگاه مصمم و دستانی که تسبیح به آن آویخته تصویری از فرماندهی مردمی را به یادگار گذاشته است؛ فرماندهای که در عین صلابت، قلبی مملو از عطوفت داشت. این عکس تنها یک تصویر نیست، بلکه روایتی زنده است از برادری، صمیمیت و عهدی که در دل آتش جنگ، معنا یافت. آنان با همه تفاوتهایشان، دل در گرو یک هدف مشترک داشتند؛ دفاع از ایمان، خاک و عزت مردمی که به آنان امید بسته بودند.
در پسزمینه، آسمان آبی و دشت بیانتها یادآور این است که میدان جنگ فقط جای گلوله و آتش نبود، بلکه جایگاه عشق و رفاقتی بود که در هیچ شرایط دیگری شکل نمیگرفت. آنان در همان لحظهها، جهانی از معنا و انسانیت را به نمایش گذاشتند. امروز وقتی به این تصویر نگاه میکنیم، نه تنها رزمندگان که قهرمانان قصهای جاودانه را میبینیم؛ قصهای که از خاکریزها آغاز شد اما در دلهای نسلهای بعد ادامه یافت.
هر نگاه و لبخندشان کتابی است از ایمان و ایثار. درود خدا بر آنان که با خون خود درخت آزادی و عزت را آبیاری کردند. این عکس گواهی است بر حقیقتی بزرگ: شهدای ما فقط در خاطرهها زنده نیستند، آنان در دل ما، در هر لبخند، در هر دعا و در هر گامی که برای سربلندی این سرزمین برمیداریم همچنان جاریاند.
راوی/ مجتبی مختاری
