روحانی شهید حسین شهدی؛ طلبهای عاشق اهلبیت و جبهههای دفاع مقدس
حجتالاسلام شهید حسین شهدی، روحانی وارسته و بسیجی دلداده امام و انقلاب، که از کودکی با معنویت و تلاش در راه دین و مردم پرورش یافته بود، سرانجام در سال ۱۳۶۴ در عملیات برونمرزی لشکر قدس گیلان به فیض شهادت نائل شد. وصیتنامه او سرشار از عشق به اهلبیت علیهمالسلام، تبعیت از ولایت و سفارش به استقامت و دینداری است.
به گزارش نوید شاهد گیلان، روحانی شهید حسین شهدی در سال ۱۳۴۵ در خانوادهای مذهبی و زحمتکش در بخش کومله لنگرود چشم به جهان گشود. او از همان کودکی با انجام فرائض دینی و یاری خانواده رشد یافت و با پیروزی انقلاب اسلامی، به فرمان امام خمینی (ره) به عضویت بسیج درآمد.
علاقه شدید به اهلبیت علیهمالسلام و امام امت، مسیر زندگی او را به سوی حوزههای علمیه جلالیه آستانه اشرفیه و فاطمیه تهران کشاند. او هفت سال به کسب علوم دینی پرداخت و در کنار تحصیل، بارها در قامت رزمندهای جوان به جبهههای دفاع مقدس اعزام شد و جزو نخستین نیروهای لشکر ۱۶ قدس گیلان به شمار میرفت.
اتصال محکم او به ولایت، عشق به جهاد و روحیه بیادعا و مخلصانهاش، شهید شهدی را به الگویی از تواضع، صبر و اخلاص بدل کرده بود. او در کنار جبهه، در پشت جبهه نیز به تبلیغ دین و خدمت به مردم میپرداخت.
سرانجام این روحانی مبارز در سال ۱۳۶۴ در منطقه اشنویه، در نخستین عملیات برونمرزی لشکر قدس گیلان، پس از تحمل جراحات شدید، به شهادت رسید. پیکر مطهرش پس از ۱۳ سال به همراه جمعی از شهدا تفحص و در زادگاهش به خاک سپرده شد.
بخشهایی از وصیتنامه شهید حسین شهدی:
شهید شهدی وصیتنامه خویش را با آیه شریفه «وَ الَّذینَ هاجَرُوا فی سَبیلِ اللَّهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ ماتُوا...» آغاز میکند و با درود بر امام خمینی (ره)، رزمندگان اسلام و خانوادههای شهدا مینویسد:
«پیروزی در این نیست که انسان سالم از میدان جنگ بازگردد؛ پیروزی در خون شهیدان است که انقلاب را زنده نگه میدارد.»
«ما هر چه داریم از دعا، نماز و نیایش داریم؛ دعای کمیل، توسل و زیارت عاشورا ما را تا اینجا رسانده است.»
خطاب به پدر و مادر: «در مرگم گریه نکنید؛ چه بهتر که مردن در راه خدا باشد. در برابر سختیها صبور باشید و به دیگران نیکی کنید.»
خطاب به برادران و خواهران: «در نماز جمعه و دعاها شرکت کنید، حجاب را حفظ کنید و همچون کوه استوار باشید.»
این روحانی شهید با روحی مملو از عشق به خدا، اهلبیت و امام امت، زندگی کوتاه، اما پربرکت خود را در مسیر جهاد و خدمت وقف کرد و سرانجام به آرزوی دیرینهاش یعنی شهادت رسید.
