
از انقلاب تا ظهور؛ عهدی که با پرچم مهدی بسته بودم
به گزارش نوید شاهد گیلان، در روزگاری که ملت ایران با وجود فشارها، تحریمها و تهدیدهای بیرونی، همچنان بر آرمانهای اسلامی و مهدوی خود استوار ایستاده، مرور بر وصیتنامههایی، چون وصیت شهید «غلامحسین نجفی» یادآور عمق باور و بصیرتی است که نسل اول انقلاب را به میدان جهاد کشاند.
شهید نجفی، که در نخستین سالهای پیروزی انقلاب اسلامی به صف مبارزان پیوسته بود، فعالیتهای انقلابیاش را بیآنکه به چشم آید انجام میداد و گمنام ماند، اما در وصیتنامهای که از او به یادگار مانده، نوری از آرمانهای روشنفکرانِ الهی آن دوران میدرخشد.
او چنین نوشته است: «شکر خدا را که به من توفیق داد تا از جندالله شوم و دینم را نسبت به اسلام ادا نمایم. آرزو داشتم که زنده بمانم و در زیر پرچم عزت مهدی قرار گیرم... خدا را شکر که به فرمان نایب مهدی، خمینی عزیز، برای به اهتزاز درآوردن پرچم لا اله الا الله به مبارزه برخاستم تا انشاءالله انقلاب اسلامیمان به انقلاب مهدی (عج) پیوند یابد.»
شهید نجفی در ادامه، از والدین خود حلالیت میطلبد و با لحنی عارفانه از مادرش میخواهد که برای او گریه نکند تا در پیشگاه شهدا شرمنده نباشد. او حتی غم شهادتش را نیز به فرصتی برای زنده نگه داشتن نام امام حسین (ع) و مظلومیت اسلام تبدیل میکند.
او خطاب به خانوادهاش مینویسد:
«یادشان بماند که دشمن ما و تمامی مردمان محروم، امپریالیسم و سرمایهداری جهانی و داخلی و مکتبهای کفرآمیز جهانی است و تنها راه رهایی انسانها بازگشت به قوانین قرآن است.»
تأکید بر اقامه نماز، رعایت اخلاق اسلامی، انس با قرآن و نهجالبلاغه، و زنده نگه داشتن مسجد بهعنوان سنگر اصلی انقلاب، از دیگر فرازهای وصیتنامه این شهید بزرگوار است.
در روزگاری که زمزمههای ظهور از متن پایداری ملت شنیده میشود و پرچم عدالتخواهی همچنان در دستان جوانان بر افراشته است، پیام شهید غلامحسین نجفی، همچنان زنده و راهگشاست:
انقلاب اسلامی، مقدمه انقلاب جهانی حضرت ولیعصر (عج) است؛ اگر پای عهد بایستی...