شهیدی که دغدغه‌ ترویج فرهنگ اسلام است؛ وصیتی برای امروز

به گزارش نوید شاهد گیلان، «ما این دنیا را عبورگاه می‌دانیم، نه توقف‌گاه» ... این جمله، بخشی از وصیت‌نامه شهیدی است که نوجوان بود، اما افکاری عمیق‌تر از بسیاری از بزرگ‌سالان داشت. رسول فرجی، متولد ۱۳۴۷ در یکی از روستا‌های منطقه‌ی مذهبی و کوه‌نشین اشکور، در خانواده‌ای متوسط، اما مؤمن و دین‌باور پرورش یافت.

او هنوز سال دوم دبیرستان را شروع نکرده بود که پیام امام‌خمینی (ره) را شنید: «رفتن به جبهه واجب کفایی است». این پیام برای رسول، همان «هل من ناصر ینصرنی» بود. بی‌درنگ راهی پادگان منجیل شد تا آموزش ببیند؛ نوجوانی ۱۵ ساله، با کوله‌باری از ایمان.

رسول پیش از اعزام، در مسجد به یکی از دوستانش گفت: «اگر شهید شدم، مرا همین‌جا دفن کنید.» این جمله، نه از سر خیال‌پردازی نوجوانانه، که از یقین و بلوغی عمیق بود.

او به همراه شهید عبدالحسین پنجی به جبهه‌های غرب کشور اعزام شد تا با دشمنان داخلی انقلاب ـ گروهک‌های کومله، دمکرات و منافقین ـ مبارزه کند. نهایتاً در ۱۶ بهمن ۱۳۶۱ در منطقه مریوان، هدف کینه مزدوران آمریکا قرار گرفت و پرکشید.

وصیت‌نامه‌اش، نقشه راهی است برای نسل امروز؛ با خطاب‌هایی شفاف، صریح و دلسوزانه. از مردم خواسته همیشه همراه ولایت فقیه بمانند و نماز جمعه‌ها را ترک نکنند. از انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزی خواسته: «کار شما باید فقط برای خدا باشد...، چون عمل خوب، آن چیزی‌ست که باقی می‌ماند.» او دنیا را نه محل ماندن، که پلی برای رسیدن می‌دانست؛ پلی که با خونش بر آن گذشت.

شهید رسول فرجی، نوجوانی بود که درس را در سنگر جهاد معنا کرد و فرهنگ اسلام را با جان خود امضا زد. امروز، وصیت‌نامه او تنها یک یادگار نیست؛ ندایی است برای ماندن در مسیر.