تا پریشان نشودکار، به سامان نرسد
به گزارش نوید شاهدtarget="_blank"> آذربایجان شرقی، شهید صاحبعلی کنگری یازدهم فروردین ۱۳۱۰، در روستای تازه‌کند آخوند از توابع شهرستان مرند به دنیا آمد. پدرش جعفر (فوت ۱۳۷۰)، فردی خیّر، صالح و متدیّن و مادرش آنا (فوت ۱۳۵۶) نام داشت. پدر بزرگش ملّارضا از مشروطه‌خواهان بود و جدِّ پدری وی کریم‌بیگ از مدافعین کشور از سال ۱۱۸۳ تا ۱۱۹۱ بود که برای دفاع و حمایت از رزمندگان کشور تمامی دارایی‌اش را هزینه کرده بود تا اینکه بعد از انعقاد قرارداد ترکمانچای و جدا شدن بخشی از کشور، با اعلام بیزاری از زیر پرچم کفر بودن تمام زندگی خودرا رها و به خاک ایران آمد. تا مقطع متوسطه درس خواند. دوره‌های آموزش زبان انگیلیسی را در تهران گذراند. سال ۱۳۳۴ ازدواج کرد و صاحب ۹ پسر و دو دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست‌وهفتم اسفند ۱۳۶۲، در جنوب کشور بر اثر بمباران شیمیایی مصدوم شد و بیست‌وهفتم آذر ۱۳۷۴، در تبریز بر اثر عوارض ناشی از آن به شهادت رسید. مدفن وی در گلزار شهدای وادی رحمت تبریز قرار دارد. فرزندش یوسف نیز به شهادت رسیده است.
در متن وصیت‌نامه این شهید بزرگوار چنین آمده است:
بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ
الحمدالله الذی علم ادم الاسماء و فضل مداد العلماء علی دماء الشهداء والصلواه والسلام علی اکرم السفراء واشرف الانبیاء (محمد مصطفی) صلی‌الله‌علیه‌و علی اله الا تقیاءأ الذینهم علی الهدی لمن استهدای ادلاء واللعنه الدائمه الباقیه علی اعدائهم والا شقیاء من الان الی یوم اللفناء
إِنَّا لِلَّٰهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ
درود و سلام بر روان پاک شهیدانِ در راه حق، از صدراسلام تا قیام قائم‌ال‌محمد (ص) و رهبر عظیم‌الشان،
سلام به خادمان نظام جمهوری اسلامی ایران،
عطای خداوند، صبرِجمیل به خانواده‌های شهدا، ایثارگران، آزادگان وآن‌ها که چشم به راه مفقودین هستند.
ای‌پسرانم و دختر عزیزم! و تمامی کسانی که از ذریه این حقیر هستند!
از همه کسانیکه خلق‌وخوی پسندیده‌ای دارند، قدردانی و تشکر می‌کنم و برای آنهایی که شئون اسلامی را رعایت می‌کنند، ازخداوند مهربان توفیقات بیشتری مسئلت می‌نمایم. من قبول دارم که آنطور شاید و باید و شایسته وظیفه پدری بود، تا از لحاظ تربیتی و رفاه انجام دهم، گرفتاری‌های مختلف نگذاشت و نتوانستم خدمت کنم. دراین مورد امیدوارم مرا حلال کرده و ببخشید و، اما چند کلمه بعنوان تذکرات وظیفه پدری دانسته و به شما‌ها یادآوری می‌کنم وامیدوارم توجه کرده وقبول و عمل نمائید:
همیشه مهربانی خدا را برای خودتان ملاک قرار داده و با هم دیگر مهربان باشید. حال همدیگر را در نظر گرفته و به‌همدیگر ترحم داشته باشید. ازبرای مال دنیا درمابین‌تان تفرقه نیاندازید. برای زندگی و تامین روزمره آن از راه حلالش کوشا باشید. هرچه ازحلال بدست آوردید در راه حلال هم خرج کنید ولی زیاده‌روی و اصراف نکنید. از افراط وتفریط بپرهیزید، تعادل رارعایت نمائید. از قهر خداوند غافل و از رحمتش ناامید نباشید. درجامعه همیشه با مردم سالک و متعهد به قوانین اسلام، هم‌گام شوید و قطع خدمات اجتماع نکنید و از پیش آمد‌های بدروزگارننالید وازخوبی روزگار مغرور نشوید.
(تا پریشان نشودکار، به سامان نرسد)
در هر زمان برای همه مخلوقات خداوند، علی‌الخصوص انسان‌ها، پیش آمد‌های نیک، بد به نظر می‌آید ولی باید تحمل کرد. دنیا به منزله رودخانه پنهان است، یک وقت پُر می‌آید و گاهی هم خشک می‌شود؛ ولی همیشه دریک حال نمی‌ماند.
الحمدالله شما‌ها همیشه به اندازه کافی سواد و علم داشتید واز این بابت لازم به توضیح نیست ولی توصیه می‌کنم از قرآن‌کریم، نهج البلاغه و ازکتاب‌های فقهی وتاریخی بیشتر بخوانید، استفاده کنید و به خوانده‌های خودتان عمل کنید. پرهیزکارباشید و همیشه فرایض الهی را بجا آورید. ازمحرمات و مکروهات اجتناب کنید و مکارم اخلاقی یاد بگیرید؛ خداوند پرهیزکاران و خیرخواهان را می‌پسندد. گفتار، رفتار و کردار خودتان را برای رضای الهی بکار ببرید.
در امور دنیوی، ضرر و زحمت بکشید ولی با هم دیگر و با خانواده خودتان خوش رفتاری و مهربانی کنید، زیرا مهربانی و عطوفت از صفت‌های الهی است. چه پدر و مادر خودتان، چه کسانی که در قید حیات هستند و چه آنهایی که به رحمت خدا پیوستند و اشخاص با ایمان، مومن ومومنه که در اجتماع و اسلام زیاد زحمت کشیده‌اند را از یاد نبرید. درگذشتگان را را با هدیه رحمت و فاتحه‌خوانی و زنده‌ها را با احترام و اکرام یاد کنید.
خداوند از تمامی شما، فرد به فرد راضی باشد و شما را هم دراین دنیا وهم در آخرت سرافراز فرماید و همیشه در رحمت و حمایت خود قراردهد. تمام حوائج شما‌ها را چه مادی و چه معنوی از لطف و کرم خداوندی‌اش حل نماید. من لایق خواندن نام خداوند بدون واسطه نیستم، پس خدا را قسم می‌دهم به محمد و آل محمد (ص)، مقربان درگاهش، عظمت و رحمت خودش، عرایض بنده را بخاطر آن بزرگواران قبول فرموده وشما را به غیر از خودش و به دیگران محتاج نکند. احتیاج شما‌ها را خودش برطرف نماید و در هر دو جهان شما را عزیز کند.
خودتان هم مراقب اعمال خود، در نزد خدایی که بیننده و شنونده مطلق است باشید. در بین مردم با حرکت‌های خداگویانه، پیش بروید و خودتان را در بین خلق عزیز کنید و از اخلاق‌بد و کرداربد و گفتاربد دوری نمائید. تا الگویی برای دیگر بندگان خدا باشید.
خوشبختی دنیا و آخرت بستگی دارد به پرهیزکاری و درستکاری انسان، البته همه شما درکتاب‌های معارف خوانده‌اید که شرافت، حیثیت و آبروی خودتان و مردم را محترم بشمارید. زبان خودتان را از غیبت وتهمت وافترا و دروغ مراعات کرده و با ایمان راسخ کنترل کنید. از تجسّس عیب مسلمانان بپرهیزید با هم دیگر چطور با احترام عطوفت رفتارمیکنید، بابرادران مسلمانتان هم همینطور رفتار نمائید. همیشه بالاترین هنرخوش‌رفتاری و خوش‌خلقی درتوده اجتماعات است.
آنها که بزرگترند به کوچک‌تر از خودشان محبت کنند و کوچک‌تر‌ها به بزرگتر احترام بگذارند. راست گوئی، امانت‌داری، وفا به عهد، ادایِ‌دین، خوش‌رفتاری با همسایگانِ‌خوب و احترام به برادرانِ دینی، رفتارِ نیک با دوستانِ نیک و غیرت تعصب، جوابِ ردِّ قاطع به ناحق و حمایت ازحق را وظیفه خود بدانید و عمل کنید. هرکاری که کردید چه درخلوت چه در آشکار، خدا را ناظر بدانید و برای رضای الهی انجام دهید. صدقه را از یاد نبرید. صله ارحام کنیدکه عمر را زیاد و روزی را فراوان می‌کند. از بُخل و حسد بترسید. برای به هدفِ عالی رسیدن، غِبطه اشکالی ندارد ولی از کبر و غرور زیاد بپرهیزید.
با مبارزه با نفسِ امَّاره از خداوند، کمک درخواست کنید. همیشه شکرگذار باشید. درمقابل فرمان برداری ازخداوند و انبیاء و اوصیاء و ائمه‌اطهار (ع) وآرمانهایشان، ضعیفانه ازخودشان استمداد بطلبید. درمقابل دشمنان آنها قوی‌دل باشید. تا آخر عمر از خواندن علم و یادگرفتن و یاد دادن مضائقه نکنید. همینطور برای به جا آوردن سنت‌های دینی همیشه تلاش کنید. در روز‌های که باید، غمگین و در اعیاد و مولود‌ها شادباشید. درمراسم عزاداری‌ها حاضر باشید. هرکاری که انجام می‌دهید بدون ریاء و برای رضای خدا باشد نه برای خلق خدا. هرچه قدرهم که علم داشته باشید، در مقابل کم‌حرف و باادب باشید.
شما فقط یک خواهر دارید پس او را از یاد نبرید در هر کجا که باشید، زیاد به او سر بزنید و همیشه جویای احوالش باشید.
در نماز جماعت‌ها و نماز‌های جمعه حاضر باشید. به زیارت اهل قبور بروید، آنها هم اسیرخاک هستند و تمنای زیارت دارند، پس رفت و آمد خودتان را قطع نکنید. در بعضی مواقع و درکار‌های ضروری با همدیگر مصلحت نمائید. درهرکاری که انجام خواهید داد خداوند را در نظر بگیرید چنانکه اوست دانا به ذات سینه‌ها، اوست اول وآخر و ظاهروباطن. اوست که به همه چیز داناست.
بازهم تکرار می‌کنم درگفتگو‌ها همیشه کنترل زبان داشته باشید. واجبات قرض است به خداوند و وظیفه شرعی است، اما ایثارگری یک عمل فوق العاده است که مربوط به عشق خداوند و ائمه‌اطهار (ع) و زیردستان و مستضعفین می‌باشد که اجرش از هرکاری در راه خدا بهتر و بیشتر است.
با خانواده خودتان خوش‌رفتار باشید. احترام و محبت به همدیگر را روز به روز افزون‌تر کنید و همیشه با تفکر عاقلانه درخانه و درجامعه رفتار کنید.
«نصف عقل آدمی اظهار دوستی و محبت نسبت به عموم مردم است» امام رضا (ع)
ازتمام اهل‌عیال و دوستان و رفیقان خداشناس‌ام و از تمام اقوام و خویشاوندانم حلالیت می‌طلبم و از تمامی شما‌ها خداحافظی کرده وموفقیت همه شما‌ها و نظام جمهوری اسلامی از خداوند مسئلت می‌نمایم.
خداوند به امام عزیزمان رحمت نماید و رهبر عزیزمان را حفظ نمائید.
انتهای پیام/
