همه جای ایران سرای من است

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید «سیدهمایون طيبی»، یکم فروردين 1340، در شهرستان تهران به دنيا آمد. پدرش سيدجواد و مادرش نصرت نام داشت. تا پايان دوره راهنمايي درس خواند. در كارگاه ريخته گری كار مي‌كرد. از سوي بسيج در جبهه حضور يافت. بيست و كيم دي 1365، در شلمچه بر اصابت تركش به شهادت رسيد. مزار وی در امامزاده محمد شهرستان كرج قرار دارد.



در ادامه متن وصیت‌نامه شهید سیدهمایون طیبی را بخوانید.

« بـه پـدر و مـادر عزیـزم: ایـن نامـه را در حالـی می نویسـم کـه تـا سـاعاتی دیگـر راهـی جبهـه می شـویم؛ در حالـی  می‌نویسـم کـه نـدای قـرآن در گوشـم طنیـن می‌افکنـد و خـود را بـرای نمـاز صبـح    مهیّا  میکنـم و امیـدوارم کـه خداونـد از گناهـان مـن در ایـن سـاعت مقـدس بگـذرد و مـا را بـه کَـرَم خـود ]ببخشـد[ و رحمـت شـامل حـال مـا بکنـد. مـن چیـز زیـادی کـه بتـوان نـام آن را وصیتنامـه گذاشـت و قابل نوشـتن باشـد، نـدارم و فقـط تنهـا خواهشـی کـه دارم ایـن اسـت کـه شـما پـدر و مـادرم مـن را حـلال کنیـد؛ چـون اگـر شـما مـن را حـلال کنیـد، خداونـد هـم از گناهـان مـن می گـذرد و از گناهانـی کـه کـرده ام، مقـداری را می بخشـد و از پـدرم می خواهـم کـه در تشییع جنازۀ مـن اشـک نریـزد. مـادرم را نمی گویـم کـه گریـه نکنـد؛ چـون  به هرحـال مـادر اسـت؛ ولـی شـما بـاز صبرتـان بیشـتر از اوسـت و خواهـش می‌کنـم کـه لبـاس عـزا بـه تـن نکنیـد؛ لباسـی بپوشـید کـه نشـانۀ جشـن و خوشـی باشـد؛ چـون مـن در ایـن دنیـا، کـه دنیـای فانـی اسـت، نمی خواهـم کـه برایـم لبـاس عـزا بپوشـید. بـه برادرانـم هـم می گویـم بـه وحیـد ،بـه مجیـد بـه حمیـد بـه فریـد و گُل سرسـبد  خانه‌مـان، آقـا نیمـای گُل( کـه مـن را حـلال کنیـد و اگـر اذیتتـان کرده‌ام، مـن را ببخشـید. و بـه خواهرانـم پرویـن و پروانـه هـم بگوییـد کـه مـن را حـلال کننـد و دختـران خوبـی باشـند. پرویـن بـرای شـوهرش علی‌آقـا بـرای شـماها و امیـدوارم کـه در زندگـی آین          ـده‌اش خوشـبخت شـود و از آنهـا می‌خواهـم کـه از قبـل هـم بیشـتر حجـاب اسـلامی را حفـظ کننـد کـه خـدای نکـرده مرتکـب گنـاه نشـوند. و بـه حمیـد بگوییـد کـه هردفعـه کـه بـه سـر خـاک میتـرای عزیزمـان مـی رود، به مقـدار 20 تومـان گنـدم و یـک شـاخه گُل مریـم  به خاطـر قلـب شکسـته‌ام بخـرد و از نیمـا هـم به خوبـی مواظبـت کنیـد. ایـن را  به‌عنـوان عمــوی بــزرگ او از تمــام شــماها می خواهــم و قَسَــمتان می‌دهــم کــه یک موقــع روی او دســت بلنـد نکنیـد کـه باعـث رنجـش مـن می‌شـود.
   و در آخـر، بـار دیگـر از خـدای منّـان خواهانـم کـه تمـام شـهیدان و امـوات را و در آخـر مـن را هـم غریـق رحمـت خـود فرمایـد و از گناهـان مـن بگـذرد. ازلحـاظ محـل دفـن هـم هرجـا کـه خودتـان مایـل بودیـد، مـن را دفـن کنیـد؛ چـون همه جـای ایـران سـرای مـن اسـت. بـه امیـد پیـروزی نهایـی تمـام رزمنـدگان و طـول عمـر بـرای امـام عزیزمـان.