شهید «ابراهیم معانی‌جو» دلداده ولایت و فدایی اسلام بود

به گزارش نوید شاهد گیلان، شهید ابراهیم معانی‌جو از جمله مردانی بود که زندگی‌اش را وقف ولایت و دین کرد. او انسانی با فضایل اخلاقی بسیار، پدری مهربان، همسری وفادار و فردی خوش‌برخورد در میان اطرافیان بود. با نرمی و اخلاق حسنه، به تذکر احکام دین می‌پرداخت و تلاش داشت تا با زبانی مؤثر، مفاهیم اسلام را در زندگی روزمره اطرافیان جاری سازد.

 پس از پیروزی انقلاب اسلامی، شهید معانی‌جو برای یاری مسلمانان مظلوم افغانستان به این کشور سفر کرد و در کنار برادران مجاهد افغان علیه دشمنان اسلام جنگید. در جریان نبرد زخمی شد و پس از طی مراحل درمان در پاکستان و زاهدان، مجدداً خود را به میدان نبرد در جبهه‌های جنوب کشور رساند.

 حضور ده‌ماهه‌اش در مناطق عملیاتی، از جمله منطقه شلمچه، عرصه‌ای دیگر برای اثبات ایمان، غیرت و پایبندی‌اش به آرمان‌های الهی بود. در این دوره، مورد اصابت بمب‌های شیمیایی قرار گرفت و تا مدتی طولانی در بیمارستان‌های داخل و خارج کشور تحت درمان قرار گرفت. با این حال، روح بلند او که همواره در آرزوی شهادت می‌سوخت، سرانجام در ۲۵ بهمن ۱۳۶۶ به لقای پروردگار نائل آمد.

 یاد و خاطره شهید ابراهیم معانی‌جو نه تنها در دل یارانش، بلکه در قلب فرزندان خردسالش نیز زنده است. فرزندانی که با وجود سن کم، وصایای پدر را سرلوحه زندگی خود قرار داده‌اند؛ به‌ویژه تأکید او بر «نماز اول وقت» و «اطاعت از ولی‌فقیه» که همچنان در گوش جان‌شان نجوا می‌شود.

دردی جانکاه و روایتی تلخ آنجاست که کوچک‌ترین فرزند این شهید، هرگز چهره پدر را ندید، صدایش را نشنید و گرمای آغوشش را احساس نکرد؛ تنها تصویر ذهنی او، روایت‌هایی است که مادر رنج‌کشیده‌اش از پدری مهربان نقل می‌کند. و چه سخت است پاسخ به این پرسش: اگر شهید معانی‌جو رفت تا «ایمان بماند، نماز بماند، و حجاب معنا پیدا کند»، ما چگونه می‌توانیم دین خود را به نگاه نگران آخرین لحظه او به خانواده‌اش ادا کنیم؟ او رفت تا ایران بماند و ما مانده‌ایم تا راهش را زنده نگه داریم.