راه شهدا، مسیر موفقیت و سعادت است

به گزارش نوید شاهد استان قم، محسن مرداد ماه سال ۱۳۴۴ متولد شد. دروس حوزوی را در مدرسه حجتیه قم می‌خواند. با آغاز انقلاب فعالیت‌های گسترده داشت. آنقدر که دیگر در خانه پیدایش نمی‌شد. دستگیر و شکنجه شد. اما از هدف دست نکشید. بعد از پیروزی انقلاب مدتی علیه منافقان فعالیت داشت و سپس از طریق بسیج عازم جبهه شد و بعد از سه مرحله اعزام اردیبهشت سال ۱۳۶۱ در عملیات بیت المقدس، آزادسازی خرمشهر، به شهادت رسید. 

طوری شهیدم کن که بدنم سالم نماند

در ادامه بخشی از وصیت نامه شهید غفاری را مرور می‌کنیم. 
پروردگارا به طریقى شهادت را ارزانی‌ام کن که دوستانم در جمع‌آورى تکه‌هاى بدنم دچار اشکال شوند.

یقین دارم این آخرین اعزام من هست

پدرم و مادرم، سلام 
این نامه‌اى است که فرزند کوچک شما که عمرى براى او زحمت کشیده‌اید و او را بزرگ کرده و به راه اسلام فرستاده‌اید، می‌نویسد. هم اکنون که عازم جبهه جنگ حق علیه باطل مى‌باشم، امیدى به برگشتن ندارم و هم اکنون مراسم بعد از شهادتم در جلو چشمانم متصور است. 

دفعه پیشین که به جبهه رفتم میدانستم سالم بر مى‌گردم، از این رو وصیت‌نامه‌اى ننوشتم و نه نامه‌اى و، اما اکنون طبق خوابى که دیده‌ام و الهامى که غیر مستقیم به من شده یقین دارم آخرین سفرم است؛ لذا مى‌خواستم نکاتى چند را متذکر شوم.

 از تمام دوستان و آشنایان خداحافظى کرده و حلالیت بطلبید. من عکسى دارم با موسى مظفرى و مجتبى. موسى شهید شد که اگر من و مجتبى هم شهید شدیم، آن عکس را بزرگ کرده و بالاى قبرم بزنید.

 تمام وسایل مرا در راه اسلام استفاده کنید در غیر اینصورت به برادران حزب اللهی بدهید.

شهدا در مسیر سعادت هستند

اى مادر خوبم، هم اکنون که من این نامه را مى‌نویسم، عازم جبهه هستم. خیلى ناراحت بودى و مى‌دانم پس از اینکه از منزل رفتم هم خیلى ناراحت خواهى شد و شب‌ها خواب ندارید. ولى این را بدان که بار‌ها گفته‌ام پسرت را در راه سعادت تقدیم کردی. راهى را می‌رویم که امام حسین (ع) و یارانش و بهشتى و یارانش رفته‌اند. وقتى که این عزیزان اسلام شهید مى‌شوند، دیگر عذرى براى امثال من نمى‌ماند.

باطل فنا شدنی است

و اگر فاطمه زهرا (س) روز قیامت جلوی شما را گرفت و گفت: مگر پسر تو خونش رنگین‌تر از پسر من بوده است؟ چه مى‌گویى؟ پس صبر داشته باش و خود را دلدارى بده و بدان پسرت در مسیر سعادت است و به آرزوى دیرینه‌اش رسیده است.

بدان که شهادت را به طریقى آرزو مى‌کنم که هیچ جاى بدنم سالم نباشد، همچون شهید رجایى. ولى تو اى مادر صبر داشته باش و استقامت کن که باطل فنا شدنى است. 

راه ما راه امام است، راه سعادت است

 و اما اى پدرم، شما ما را از کودکى در این راه فرستادى و از روزهاى قبل از انقلاب مرا به حضور در تظاهرات تشویف می‌کردى و هیچ گونه ناراحتى نداشتى. هم اکنون هم در شهادتم صبور باش و بدان که شهدا در نزد بهشتیان زندگى سعادتمندی دارند.

برادران و خواهران سفارش مى‌کنم، اگر می‌خواهید پیروز و موفق باشید، راه مرا که همان راه امام است، ادامه دهید.

انتهای پیام/