فرزندم در راه امام حسین(ع) رفته است
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید قربانعلی محمودی‌یکتا» دوم اردیبهشت ۱۳۴۱ در روستای لجران شهرستان گرمسار به دنیا آمد. پدرش امان‌الله و مادرش عذرا نام داشت. تا سوم متوسطه درس خواند. کارگر بود. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. سیزدهم اسفندماه ۱۳۶۳ در سومار توسط نیرو‌های بعثی بر اثر اصابت ترکش به سر و کتف، شهید شد. پیکر وی را در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپردند.
این خاطرات به نقل از مادر شهید است که تقدیم حضورتان می‌شود.
مادرجان! وظیفه منه به شما خدمت کنم
سینی چای را آوردم و یک استکان چای پیش قربانعلی گذاشتم. گفت: «مادرجان! وظیفه منه به شما خدمت کنم، دیگه این کار رو نکن!»
پرهیز از اسراف
قرار بود شب، مهمان‌های عزیزی برای‌مان بیاید. از صبح مشغول تمیز کردن خانه بودم. به آشپزخانه رفتم و مشغول پخت و پز شدم. قربانعلی آمد پیشم و گفت: «مادر! چی می‌خوای درست کنی؟» غذا‌هایی را که قصد کرده بودم درست کنم، به او گفتم. یک دفعه چهره‌اش درهم رفت. علتش را پرسیدم. گفت: «مادر! یه جور غذا بسه، چرا چندجور؟ اسراف نیست؟» با یک غذا سر سفره پذیرایی شدند.
فرزندم در راه امام حسین(ع) رفته
برای تشییع پیکرش آماده شدیم. مسافتی را باید در حال سینه زدن می‌رفتیم تا به مزار برسیم. از من خواستند که سوار ماشین شوم. گفتم: «فرزندم در راه امام حسین(ع) رفته. می‌خوام براش عزاداری کنم و تا مزار براش سینه بزنم.»
انتهای متن/
