شهیدی که نیمه شعبان متولد شد
به گزارش نوید شاهد گلستان، شهید «محمد زمان شاهینی» در نیمه شعبان سال ۱۳۴۵ خورشیدی در شهرستان گرگان در خانهای محقر و مذهبی در کوی سه راه میرعبداللهی چشم به جهان پر رمز و راز هستی گشود که چشم و دل اطرافیان را به عظمت و جلال خداوند باز نمود. صدای صلوات فضای اتاق کوچک را پر کرد. مادرش می گوید: چون فرزندم در روز نیمه شعبان ولادت امام زمان (عج) متولد شد نام وی را محمد زمان گذاشتم.
شهید از همان کودکی روحیه خدایی داشت و نشانه هایی از ایثار و فداکاری در وجودش نمایان بود. دوران ابتدایی را در دبستان هدف (کوروش کبیر) و راهنمایی را در مدرسه شیخ فضل الله نوری (خرد) و سال اول و دوم دبیرستان را در هنرستان شهید نصیری گرگان سپری نمود. در سال ۱۳۵۷، نوجوانی ۱۲ ساله بود که در آن هیاهوی انقلاب از کوچکترین فرصت استفاده می کرد تا درس و مدرسه را رها کند و با مردم جمهوری خواه باشد. با وجود سن کم اما با شور انقلابی با انجام ساده ترین کارها مثل تظاهرات در خیابان و نوشتن شعار بر علیه رژیم اعتراض خود را از طاغوت بیان می کرد.
انسانی مهربان، با گذشت و دلسوز بود. به کوچکترها و بزرگترها هر کدام احترام خاصی میگذاشت، طوری که محبوب فامیل و دوستان بود. هنگامی که جنگ تحمیلی شروع شد، بی قراری در وجودش موج می زد. چرا که وظیفه خود می دانست تا از انقلابی که با زحمت زیاد و ریزش خون بسیار بدست آمده بود، دفاع کند، از طرفی هم روی آن را نداشت که به پدر و مادر خود بگوید که می خواهد به جبهه برود و آنها را تنها بگذارد. زیرا محمد پسر ارشد خانواده بود و خدمت به پدر و مادر را هم وظیفه شرعی خود می دانست. به هر حال راه خود را انتخاب کرد و تصمیم به لبیک گفتن به ندای امام عزیز را گرفت، در آن هنگام عضو بسیج پایگاه مسجد عسگریه (گرگانپارس) بود و انجام وظیفه می کرد. یک بسیجی کامل و با تقوا. در ابتدا دوره مقدماتی، آموزشی را در شهرستان آق قلا گذراند. بعد با متانت از والدین خود رضایت گرفت و عازم جبهه های حق علیه باطل گشت. اولین اعزام او در سال ۱۳۶۱ و به طرف جبهه های کردستان بود به مدت چهل و پنج روز سپس دو ، سه دوره چهل و پنج روزه و سه ماهه و سرانجام پس از آن بطور مداوم و به مدت تقریبا چهار سال به جنگ با دشمنان اسلام مشغول شد. او با کسب تجربیات جنگی، تمایلات شخصی و تحولات روحی که طی مدت حضور در جنگ به دست آورده بود، در منطقه عملیات بدر نیز شرکت کرد. در این عملیات از نیروهایی بود که دشمن زد، از سیم های خاردار و موانع عبور کرد و به مدت سه روز با شرایط سخت جنگی زندگی کرد.او به مدت سه روز مفقود بود تا این که موفق شد خود را به نیروهای خودی برساند، همچنین در عملیات والفجر 8 به عنوان نیروی اطلاعات و عملیات گردان و مسئول آموزش غواصی و هماهنگی گردان عمل کرد.
از مرخصی کمتر استفاده می کرد و ترجیح می داد بیشتر با دشمنان مقابله کند. در مرخصی ها هم دست از تلاش بر نمی داشت و بیشتر اوقات خود را در پایگاه بسیج و سپاه سپری می کرد. شهید محمد زمان حقوق و مواجب رزمندگان را حق خود نمی دانست و آن را برای جبهه واریز می کرد. خانواده از فعالیت ها و کوشش هایش خبر نداشتند. بعد از شهادت همسنگران شهید با خاطراتی که در دفترچه یادداشت کرده بود توانستند متوجه پاره ای از فداکاری های او شوند. بیشترین خاطراتی که در ذهنشان مانده لبخندی همراه با سکوت است. شهید از ریاکاری متنفر بود و همیشه می خواست در میان مردم در کمال سادگی و بی آلایشی زندگی کند. در نیمه های شب به آهستگی از بستر خواب برای ساختن وضو و خواندن نماز شب بر می خاست، سعی می کرد بی سر و صدا باشد تا کسی متوجه او نشود.
مادر شهید که همیشه چشم به در دوخته بود تا پسر عزیزش وارد شود و دل نگرانی و بی خوابی برایش عادت شده بود. اما هر بار که از شهید سؤال می شد که بر می گردی یا توسط مادرش پیشنهاد تشکیل خانواده به او داده می شد در جواب می گفت: هر وقت جنگ تمام شود.
قبل از عملیات والفجر ۸ بود که قرار بود به مدت ده روز نزد خانواده بماند زیرا بر اثر جراحتی که پشت سرش وارد شده بود نیاز به معالجه داشت، اما سه یا چهار روز بیشتر نماند و ناگهان تصمیم به برگشتن گرفت و در همان عملیات در اثر اصابت ترکش به پا و کتف راستش، دست راست او بی حس شده و تا لحظه شهادت قادر به انجام هیچ کاری نبود حتی گرفتن قلم، اما جالب اینجاست که شهید وصیتنامه اش را یک شب قبل از عملیات والفجر ۸ و مجروح شدن نوشته بود.
در یک نگاه کلی ، سردار شهید محمد زمان شاهینی ۴ سال بطور مداوم در جبهه حضور داشت و از هیچ کمکی به رزمندگان سالام دریغ نمی کرد چرا که او با بصیرت وش ناختی که از اسلام و انقلاب اسلامی ایران بدست آورده بود راه درست را برای سعادت انتخاب کرده بود.
او در عملیاتهای والفجر ۴ ، والفجر۶ ، والفجر ۸ ، قدس ، صاحب الزمان ، بدر ۱، کربلای ۱ در تیپ یکم لشکر ۲۵ کربلا و در گردان یا رسول (ص) نقش ارزنده ای ایفا کرد. شهید «محمد زمان شاهینی» در یازدهم مرداد ماه ۱۳۶۵، از خانواده خداحافظی کرده و به گفته خودش قرار بود دو ماه دیگر برگردد، اما پس از دو ماه در یازدهم بهمن ماه ۱۳۶۵، در منطقه عملیاتی فاو به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
انتهای پیام/