مجاهدی که با ایثار و فداکاری در جبهه‌های انقلاب و جنگ به شهادت رسید

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید مجتبی خسروی در هشتم اسفند سال 1318 در روستای گوشه محمد مالک از توابع شهر خمین در بخش رستاق به دنیا آمد. دوران کودکی خود را در همان روستا و در فضایی پر از مهر، محبت، صفا و صمیمیت سپری کرد.

از شروع انقلاب
او از آغاز انقلاب اسلامی، دوشادوش دیگر عزیزان مجاهد و با تبلیغ و ترویج مردم به مبارزه در صحنه انقلاب حضور داشت. در روز 22 بهمن 1357 نیز در تظاهرات میلیونی استقبال از امام خمینی (ره) شرکت کرد و سختی‌های بسیاری را متحمل شد.

بعد از پیروزی انقلاب
پس از پیروزی انقلاب، شهید خسروی به کار در یکی از کارخانه‌های موزاییک‌سازی که در آن شریک بود، مشغول شد و با تلاش و زحمت، معیشت خانواده‌اش را تأمین می‌کرد.

از زمان شروع جنگ
شهید خسروی از نخستین روزهای جنگ تحمیلی همیشه در صحنه حضور داشت. هرگاه امام (ره) فرمان اعزام نیرو صادر می‌کرد، او مشتاقانه به سوی جبهه‌های حق علیه باطل می‌شتافت و به یاری دیگر رزمندگان می‌پرداخت. در آخرین بار، در عملیات کربلای پنج و طی فرمان امام (ره) که جبهه‌ها نیاز مبرم به نیرو داشتند، به عنوان بسیجی از گردان روح‌الله لشکر 17 علی بن ابی‌طالب (ع) به جبهه رفت و پس از بیست روز، در ششم بهمن‌ماه 1365 در نهر جاسم به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

فرزندش می‌گوید:
«پدر با بچه‌ها بسیار مهربان بودند و همیشه آنها را به امر به معروف، تشویق به نماز و نهی از منکر و زشتی‌ها دعوت می‌کردند. ایشان در ورزش نیز بسیار دقیق بودند و ما را به ورزش کردن تشویق می‌کردند. علاوه بر این، همیشه ما را به درس خواندن دعوت می‌کردند.»

در عملیات فاو، شهید خسروی از ناحیه چشم آسیب دید. پس از مراجعت، متأسفانه چشم ایشان بهبود نیافت و مجبور به عمل قرنیه شد. با وجود آسیب دیدن چشمش در جبهه، ایشان می‌گفت: «ای کاش چشم‌هایم در جبهه برای خدا آسیب نمی‌دید و ناراحت بود که دیگر نمی‌تواند در جبهه حضور یابد.» وقتی از پزشک معالج در مورد حضور دوباره‌اش در جبهه پرسید و پزشک گفته بود که بعد از شش ماه می‌تواند به جبهه برود، بسیار خوشحال شد. هنوز شش ماه نگذشته بود که دوباره به جبهه رفت و در همان مرحله، به درجه رفیع شهادت رسید.

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی