زندگی نامه شهید بهزاد عابدینی نجف آبادی

سه‌شنبه, ۰۶ اسفند ۱۳۹۸ ساعت ۱۷:۵۸

آرشیو زندگی نامه

بهزاد عابديني نجف آبادي، فرزند علي و نصرت آيتي نجف آبادي ، در يكم شهريور ماه سال 1344 در شهرستان نجف آباد اصفهان به دنيا آمد. فرزند اول خانواده بود. از كودكي فردي مومن و با خدا بود . زياد اهل شيطنت بچگانه نبود و رفتاري شبيه بزرگترها داشت. دوران ابتدايي را در شهرستان نجف آباد پشت سر گذاشت. از مدرسه كه مي آمد بعد از انجام تكاليفش به جلسه قرآن مي رفت.

نوید شاهد: بهزاد عابديني نجف آبادي، فرزند علي و نصرت آيتي نجف آبادي ، در يكم شهريور ماه سال 1344 در شهرستان نجف آباد اصفهان به دنيا آمد. فرزند اول خانواده بود. از كودكي فردي مومن و با خدا بود . زياد اهل شيطنت بچگانه نبود و رفتاري شبيه بزرگترها داشت.

دوران ابتدايي را در شهرستان نجف آباد پشت سر گذاشت. از مدرسه كه مي آمد بعد از انجام تكاليفش به جلسه قرآن مي رفت.

اهل نماز، دين و قرآن بود و بذله گو و خوش برخورد بود. دوره راهنمايي را در مدرسه امير كبير به تحصيل مشغول بود.

خواهرش مي گويد:« در زمان انقلاب در شعار نوشتن روي ديوارها فعال بود. خيلي بي باك و نترس بود.»

در بيشتر تظاهرات ها شركت مي كرد. با اين كه حكومت نظامي بود، براي خريد از خانه بيرون مي رفت و با آن سن كم بدون ترس جلوي سربازها مي ايستاد و جوابشان را مي داد.»

همچنين مي گويد:« دقيقا از سال 1357 ، در بحبوحه انقلاب عليرغم اين كه همه قبول كرده بوديم كه پيروزيم، راديو و تلويزيون هنوز ترانه پخش مي كرد و از انقلاب صحبتي در راديو نبود . ايشان نمي گذاشت ما راديو و تلويزيون روشن كنيم و دقيقاً به طرف سرباز اسلام شدن پيش مي رفت. با تشكيل بسيج بيشتر وقت خودرا در مسجد امام حسن (ع) بود. و در گشتهاي شبانه و آموزش نظامي حضور داشت و در كلاسهاي قرآن و نهج البلاغه شركت مي كرد.

كتاب هاي شهيد مطهري، تفسير قرآن و نهج البلاغه و كتاب هاي مذهبي، تاريخ اسلام و سرگذشت پيامبران را مطالعه مي كرد.»

ايشان همچنين فعاليت هايي در جلوگيري از فساد و درگيري با اشرار داشت. به طور كلي از بي بند باري، فسادهاي اخلاقي- كه در جامعه بود - متنفر و حتي از شر اشرار هم در امان نبود. به مادرش مي گفت:« در جبهه امنيت من بيشتر است تا اين جا.» هنگامي كه از جبهه برمي گشت، افراد خرابكار از آمدن او به هراس مي افتادند و با نامه هم مورد تهديد قرار مي گرفت.

در درگيري و تعقيب به دنبال كساني بود كه در حق انقلاب دشمني مي كردند. علاقه خاصي به امام داشت و به ديدار ايشان رفته بود.

با شروع جنگ و بنا به فرمان امام، بدون درنگ تاريخ تولّد شناسنامه اش را درستكاري كرد تا 2 سال بزرگتر نشان دهد. بعد از آموزش نظامي با رفتنش موافقت شد.

اولين بار در 16 سالگي از طريق بسيج عازم جبهه شد و از بدو جنگ در جبهه، در اكثر عملياتها حضور داشت.

سعي مي كرد به هر نحوي كه مي تواند مشكل ديگران را برطرف كند و به طور غير مستقيم هيچ كس خبردار نمي شد اين كمك از جانب بهزاد بود.

خواهرش مي گويد:« بعد از شهادتش ما متوجه شديم كه چه كارهايي براي ديگران كرده. حقوق جبهه اش را بلافاصله به حساب مستحقي –كه سراغ داشت- واريز مي كرد و حتي لباس هايش را به نيازمندان مي داد.» در نماز جماعت فعالانه شركت مي كرد. نماز شبش ترك نمي شد شبها كمتر مي خوابيد و بيشتر به عبادت و دعا و خواندن زيارتنامه مشغول بود.

در نماز جمعه هم شركت داشت. درسش را در جبهه تا دوم دبيرستان ادامه داد. ايشان به عنوان فرمانده گردان در لشكر 8 نجف اشرف انجام وظيفه مي كرد.

خيلي فعال و موقع عمليات بسيار دقيق بود.

خواهرش مي گويد:« فروردين ماه سال 1367 كه مر خصي آمده بود برايمان سوغاتي آورده بود. 2 تا روسري، يكي مشكي و ديگري كرم به مادرم داد و گفت: فكر كنم لازمت مي شود.