شیوه های ساخت زمینه و بستر مناسب برای پرداخت معانی در شعر انقلاب
)با تاکید بر شعر موسوی گرمارودی(
پژوهشگر: علی اکبر کمالی نهاد
چكیده
با پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 57 و تأثیرات سیاسی و اجتماعی آن بر جامعه، در زمینه شعر و ادب نیز تغییرات و تحولاتی شکل گرفت و انقلاب و هشت سال دفاع مقدس، حال و هوای تازه ای را در شعر به وجود آوردند.
شاعران این دوره بنا به موضوعات و حوادثی كه به آ نها می پردازند، شعر خود را در فضایی خاص و متناسب با موضوع به پیش می برند. هدف این مقاله بررسی فضاسازی در شعر موسوی گرمارودی، از شاعران شاخص انقلاب است که برای این مقصود مجموعه های او بر اساس سیر فضاهای شعری و مؤلفه هایی كه باعث شكل گیری فضا در شعر او شده، مورد بررسی واقع شده و نشان داده از مهم ترین دلایل طراوت و پویایی و اثرگذاری اشعار او فضاهای متنوع آن است؛ به گونه ای كه گرمارودی در برخی دفترهای خود كه به یك موضوع مانند اشعار آیینی پرداخته، تنوع فضا مانع یكنواختی اشعار وي شده است. او برای خلق فضای شعر خود از عناصری مانند توصیف، تناسب معنایی و لفظی واژگان، تلمیحات و نماد بهره برده و توانسته است به خصوص در اشعار آزاد از تلفیق این عناصر فضاهای منسجمی بر شعر خویش بگستراند كه در نهایت این فضاسازی موجب تجسم عینی تجربه و افزایش نیرو در القای عاطفه و معنا در مخاطب شده است.
كلیدواژه ها: شعر انقلاب، فضاسازی، موسوی گرمارودی، دفاع مقدس
دریافت متن کامل مقاله 
منبع: مجموعه مقالات همایش ملی ادبیات پایداری
