بررسی بن مایه های اجتماعی ادبیات پایداری در اشعار عباس باقری
پژوهشگران:
محمدعلی قهرمانی (دانشجوی کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی)
نرجس خاتون میربهاءالدین (کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی)
چکیده
ادبیات، نه تنها نماد و نمود جامعه است؛ که جامعه را نیز به جنبش و جوشش می گمارد و گاه با جامعه خود به مبارزه برخاسته؛ می کوشد آن را دگرگون سازد. بخش وسیعی ازآنچه در ادبیات فارسی بازتابیده است؛ پایداری شاعران و نویسندگان در برابر مهاجمان به حقوق ملّی، انسانی و نهادهای فرهنگی است. ادبیات پایداری گونه ای از ادبیات است که مقاومت و نبرد ملّت ها در برابر تجاوز دشمنان داخلی یا خارجی به حقوق و ارزش هایشان را بازگو می کند و بیانگر دردها و رنج هایی است که در برهه ای از تاریخ بر ملتی تحمیل شده است. در حقیقت ادبیات پایداری به هرگونه تلاش و کوششی که درراه مبارزه با ظلم صورت پذیرد، گفته می شود. عباس باقری ازجمله شاعران معاصر کشورمان در حوزۀ ادبیات پایداری است. اشعار وی بیشتر در قالب های آزاد و شعر نو می باشد و مضمون اشعار ایشان برگرفته از اجتماع، اقلیم و به نوعی دردهای مشترک انسانی است. در این پژوهش که باهدف شناخت هرچه بهتر ویژگی های شعر پایداری کشورمان صورت رفته است، تلاش شده تا به شیوه توصیفی تحلیلی مجموعه اشعار عباس باقری از منظر بن مایه های اجتماعی ادبیات پایداری بررسی شود. نتیجه این پژوهش نشان از آن دارد که عباس باقری توجه ویژه ای به وطن دوستی و مضامین مربوط به آن نشان داده است.
کلید واژه: ادبیات مقاومت، بن مایه های شعری، مضامین اجتماعی، عباس باقری.
دریافت متن کامل مقاله 
