به‌یاد کربلای امام حسین و کربلای ایران/ زندگی و وصیت شهید حسین دهقاندار
نویدشاهد البرز:
"شهيد حسين دهقان دار" در سال 1346 در خانواده مستضعف و متدين در شهر تهران ديده به جهان گشود. دوران كودكي را پشت سر نهاد و در سن 7 سالگي پا به عرصه علم و دانش نهاد و شروع به تحصيل كرد و دوران ابتدايي را با موفقيت پشت سر نهاد و وارد مقطع راهنمايي گرديد ولي به علت مشكلات زياد خانوادگي از تهران به كرج نقل و مكان كرد و دوره راهنمايي را در مدرسه آزادي شروع كرد. از آنجايي كه خانواده شهيد عزيز در خط حزب الله و پيرو خط انبياء بود در قيام هاي مردمي عليه رژيم شركت فعال داشت.
شهيد نيز همراه خانواده به فعاليت مي پرداخت تا اينكه انقلاب اسلامي به رهبري بت شكن زمان امام خميني به پيروزي رسيد و شهيد عزيز فعاليت گسترده خود را در بسيج آغاز نمود و به دفاع از ارزش ها و آرمان هاي انقلاب اسلامي پرداخت و به طور شبانه روز و مستمر به دفاع از خاك پاك ميهن اسلامي پرداخت در اين سالها بود كه جنگ تحميلي عراق عليه ايران شروع شد و مردم كشور عزيزمان براي دفاع از انقلاب به سوي جبهه هاي نبرد شتافتند و به مقابله با كفر ستيزان پرداختند.
از جمله آنها شهيد عزيز كه با رشادت ها و فداكاريها زيادي كه از خود در ميدان نبرد نشان داد، سرانجام در تاريخ سوم مرداد1362 در منطقه مهران بر اثر خفگي در آب به درجه رفيع شهادت نائل گرديد كه آرزوي ديرينه اين شهيد عزيز بود و در گلزار شهداي دولت آباد به خاك سپرده شد.
فرازی از وصیت نامه شهید:
خداوند ازمومنین جانها و مالهایشان رامی خرد و درمقابل بهشت می دهد وقتی مرگ حق است و کل نفس ذائقة الموت وتمام نفوس خواهندمرد و بهترین نوع مردن شهادت درراه خدامی باشد و شهادت را انسان انتخاب می کند و مردن براساس انتخاب می باشد. نه مردنی که برانسان تحمیل شود و من سالهاست که خودچگونه مردنم را انتخاب کرده ام( شهادت )که امیدوارم خداوند نصیبم کند و آنان که ازمرگ میترسند، درواقع ازاعمال گذشته خود وحشت دارند.
آنان که اعمال نیکو انجام داده اند، آرزو دارند هرچه سریعتراعمال درست خودرا ببینند و دنیا به منزله محل زراعت میباشد و مرگ پلی بین این دنیا و آن دنیا می باشد و هرچه دراین دنیا زراعت کرده باشیم، در آن دنیا درو می کنیم.
پدرو مادر عزیزم ازاینکه بدون اجازه شما به مدارس حق علیه باطل جبهه های مختلف عذر می خواهم و ازاینکه نتوانستم کارهایی که برای من کرده اید را جبران کنم، معذرت میخواهم و مادرم امیدوارم که شیرت را حلالم کنی.
پدر و مادر و برادرم ازاینکه مرا ازدست داده اید، هیچ ناراحت نباشید و هیچ منتی درنبودن من برمردم نگذارید چون من در راه خدا به شهادت رسیده ام و همیشه پشتیبان ولایت فقیه باشید و امام و رزمندگان را دعا کنید و هروقت برسرمزار آمدید، گریه نکنید و به یاد کربلای امام حسین (ع) و کربلای ایران باشید.
والسلام – حسین دهقاندار
منبع: پرونده فرهنگي شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنري
