جسد بچه‌ی من زیر توپ و تانک بود
به گزارش نوید شاهد مازندران، شهید « علیرضا رضایی » اول فروردین سال 1345 علیرضا رضایی در شهرستان گرگان به دنیا آمده و از همان کودکی از یک لطافت و عطوفت خاص برخوردار بود.
همه ی خانواده و همسایه های وی، او را دوست داشتند و ادب و نزاکت او را می ستودند.
دوره ی تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را با موفقیت به پایان رساند و دوره ی دبیرستان را تا سال اول بیشتر نخواند و احساس کرد در حیات فعلی او چیزی که بیش از هر چیز به او نیاز دارد.
جبهه های جنگ است و احساس دین کرد، سریع در بسیج شهر خود ثبت نام کرد و با گذراندن حوزه ی مقدماتی آموزشی و فراگیری تجربه های جنگی داوطلبانه به جبهه ها اعزام شد و آنچه که از زندگی و تحصیل فرا گرفته بود.
برای حفظ آرمان های انقلابی خویش در راه پایداری وطن و تداوم راه امام خود که وی را تا به حق ائمه اطهار می دانست در میدان جنگ، عملی به اثبات رساند و هرگز در انجام وظیفه ی خود، کوتاهی نکرد هر دستوری را به شکل شایسته ی آن به انجام می رساند.
علیرضا در طول دوران خدمتش از لحظه لحظه ی این دوران لذت می برد و چون توانسته بود با زبان شیرین خود رضایت پدر و مادر را جلب کند.
در طول زندگی پاکش هرگز نماز و فرایض دینی اش را به فراموشی نسپرد و همه به این روحیه ی مذهبی اش واقف بودند. تا این که در عملیات خیبر دلاورانه شرکت کرد. اما بعد از حمله، هرگز به جمع دوستانش برنگشت و خبر اسارت وی بین دوستان پیچید و به خانواده هم رسید.
زمانی از این ماجرا نگذشته بود که خبر شهادت او به تأیید مسئولین بنیاد شهید رسید و خانواده با آغوش باز این سوغات الهی را پذیرفتند.
انتهای پیام/
