آیین «شب هنر ایثار» تجلیل از هنرمندان حوزه ایثار و شهادت عصر روز شنبه ۲۵ اسفندماه در تالار اندیشه حوزه هنری برگزار شد.

20 خاطره کوتاه و خواندنی از شهیدان باکری در شماره 117 ام نشریه شاهد یاران آمده است که در ادامه به بهانه چهلمین سالروز شهادت شهید مهدی باکری آن را می خوانیم.

«بنای عارف» نامی است که رهبر معظم انقلاب روی این پدیده دفاع مقدس گذاشت و او را از عجایب و استثنائات این انقلاب و جنگ شمرد و مظهر حقیقتی که در جبهه ها و در تربیت معنوی نسل جهاد و شهادت، درخشید. این روستایی اهل تربیت حیدریه، از اوس عبدالحسین بنا، با این انقلاب و جنگ، شد شیرمردی که دشمن بعثی برای سرش جایزه گذاشت و عارفی که زمان و مکان شهادت خود را دیده بود و فرمانده‌ای که هرکس او را دید، مجذوب خلوص و صفا و نورانیت وجودش شد.  

آخرین جمعه سال بود. خطیب آنروز، امام جمعه محبوب امام و مردم بود. که ناگهان صدای انفجاری عظیم و آنگاه پاره های پیکر نمازگزارانی مظلوم، در گوشه و کنار... اما دوباره رئیس جمهور این کشور، پشت تریبون ایستاد و صدایش طنین قلب مردمی شد که بی ترس و با شجاعتی شگفت فریاد می زدند: ما این نماز جمعه را بهر شهادت، آمدیم!...

روز شهید و هفته شهید، تنها بهانه‌ای است برای اندیشیدن به حقیقت ناگشودنی ایثار و شهادت که جوهره حیات و جریان جان یک ملت است در بستر طپش و پویایی و بالندگی تاریخ خویش. عنصری که روح شرف و شهامت و خون غرور و غیرت را در رگ و پیکر جامعه جاری می‌کند و سرمایه «عزت» و پشتوانه «اقتدار» می شود. و اینگونه است که امام شهیدان فرمود: «مکتبی که شهادت دارد، اسارت ندارد» و «ملتی که شهادت برای او سعادت است، پیروز است.»

از بهشهر مازندران تا فرانسه و آلمان و سپس جبهه مقاومت سوریه و لبنان و از مریوان و سرپل ذهاب تا خاکهای گرم جنوب، زندگی این مجاهد خستگی ناپذیر، در مبارزه معنا شده بود. فرمانده ای که از جنس مردم بود و جان خود را نیز بر سر کمک رسانی به مردم و هدایت آنان برای رفتن به پناهگاه در بمباران مریوان بدست جانیان خونخوار بعثی نثار کرد. او زمانی محافظ امام بود و از آن یگانه دوران ها، «ابوعمار» لقب گرفته بود. سرنوشت یاران روح الله هم، چیزی جز شهادت نمی‌توانست باشد.