قاری قرآن
نوید شاهد: شهید اکبر شهریاری یکی دیگر از مدافعان ایرانی حرم
عقیله ی بنی هاشم علیه السلام است. او متولد
اول فروردین ماه 1363 بود و در اول بهمن ماه 1392 درحوالی حرم حضرت زینب
علیه السلام به درجه ی رفیع شهادت نائل شد و پیکر مطهرش در قطعه ی 26 بهشت زهرا
علیه السلام آرام گرفت.
مادر شهید می گفت: «اکبر جوان بسیار آرام، با ادب و مومنی بود، من نمی دانستم که وی مداح اهل بیت علیه السلام، حافظ و قاری قرآن کریم است. اینها را پس از شهادت او فهمیدیم. در واقع من فرزندم را پس از شهادتش شناختم.
اکبر بسیار باادب، باتقوا و اهل نماز جمعه بود، در بسیج بسیار فعال بود و از همان کودکی با مسجد انس داشت. به اید دارم از هفت سالگی نمازهایش را کامل می خواند و از همان دوران بار کارهای خود را خودش به دوش می کشید.
این شهید عزیر متاهل و صاحب یک فرزند به نام محمد باقر بود و خدا را شاکرم که در راه دفاع از حرم حضرت زینب علیه السلام به شهادت رسید.»
همسر شهید نیز ادامه داد: من مدت کمی با شهید شهریاری زندگی کردم و شاید ابعاد شخصیتی وی را به خوبی درک نکردم، اما همین قدر بگویم که وی بسیار به قرآن کریم تاکید داشت. همیشه به ما توصیه می کرد تلاش کنید روزانه زمانی را برای تلاوت قرآن صرف کنید. خودش هم همیشه یک قرآن همراه داشت و هر زمان که می توانست به خواندن آیت الهی مشغول می شد.
برادر این شهید بزرگوار هم گفت: شهید اکبر از کودکی به ائمه علیه السلام و قرآن علاقه داشت و در هیأت و مسجد بسیار فعالیت می کرد با وجود اینکه انسان بسیار آگاه و متفکری بود اما همیشه خود را بسیار پایین نشان می داد، به او می گفتم: ما را راهنمایی کن اما می گفت: من به نصیحت شما نیاز دارم. در واقع تواضع یکی از مهمترین ویژگی های شخصیتی او بود. احترام زیادی برای پدر و مادر قائل بود و هیچگاه با آنها بلند صحبت نمی کرد. همیشه در پاسخ به در خواست های اعضای خانواده از کلمه ی چشم استفاده می کرد، همیشه جوانان را به ورزش، درس خواندن و احترام به پدر و مادر توصیه می کرد.
یکی از دوستانش می گفت: اکبر شبها بعد از نماز مغرب و عشا جلسه ی قرآن در مسجد برپا می کرد؛ اخلاص و اخلاق نیکوی وی زبانزد بود. همیشه در کارها به خدا توکل داشت. یک روز در مسجد محفلی برپا کردیم. قاری برنامه دیر می کرد و همه ما نگران بودیم، اکبر آمد و با آرامش گفت: «قل هو الله» بخوانید میهمانان می آید و درست چند دقیقه بعد قاری برنامه رسید.
برادرش ادامه داد: آرزویش شهادت در راه اسلام و قرآن بود. در آخرین سفری که به کربلا داشت می گفت: من حاجتم را از آقا گرفتم!
یک روز پیش از شهادت، یکی از دوستانش مجروح می شود. هنگامی که اکبر بالای سرش می رود به اکبر می گوید: محمود بیضایی شهید شده و چند شب قبل از شهادت در خواب دیده بود که با تو (یعنی شهید شهریاری) درباغی بزرگ و سرسبز در حال قدم زدن است. فردای آن روز اکبر هم دراطراف حرم مطهر حضرت زینب علیه السلام براثر اصابت ترکش به درجه ی رفیع شهادت نائل شد.
منبع: مدافعان حرم/1395/ زندگینامه و خاطرات چهل شهید مدافع حرم حضرت زینب علیه السلام به همراه زندگینامه، کرامات و عنایات حضرت زینب علیه السلام / گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی
