شعرم اما دلش شکسته شده
سروده ای از فاطمه احمدزاده
شعرم امشب سفید پوشیده
دوست دارد که تا منا برود
مثل صدها کبوتر عاشق
باز تا خانه‌ی خدا برود
□
دوست دارد کمی نفس بکشد
نرم و آرام در شب عرفات
سنگ‌های همیشه را بزند
به ستون گناه در جمرات
□
شعرم اما دلش شکسته شده
واژه‌هایش بهانه می‌گیرند
بیت‌ها خسته‌اند و می‌لرزند
لحظه‌ای بال و پر نمی‌گیرند
□
آسمان سرد، آسمان دلگیر
بغض‌هایش چقدر طولانی‌ست
کعبه با بهت می‌کند تکرار
این چه عیدی، چه عید قربانی‌ست
□
بوی امن یجیب می‌آید
از نفس‌های بی‌قرار زمین
شاپرک‌های خسته جان دادند
بر تن سرد و داغدار زمین
□
باورش نیست آسمان انگار
کشته‌های برابر خود را
توی تابوت می‌برد یک زن
جای سوغات همسر خود را
□
عطش و سوز و غربت و فریاد
کربلا در منا شده تکرار
فصل قربانی کبوترهاست
حجِ این بار می‌شود خونبار
□
داغ این ماجرا به غیر غزل
در دل واژه‌ها نمی‌گنجد
توی این چارپاره‌ها دیگر
غم تلخ منا نمی‌گنجد
□
عاقبت تکه‌پاره‌های دلم
غزلی روسپید خواهد شد
شبی از داغ حاجیان منا
شعر من هم شهید خواهد شد
منبع: طواف عشق مجموعه اشعار برگزیده‌ی کنگره ملی شعر منا، معاونت فرهنگی و امور اجتماعی بنیاد شهید و امور ایثارگران
