شهيد صدوقي به روايت رهبر انقلاب

به گزارش خبرنگار نويد شاهد شهيد آيت الله صدوقي از آغاز نهضت انقلاب اسلامي تا 22بهمن 1357 وپس از آن همواره در كنار امام خميني (ره) در صف اول مبارزه قرار داشتند واين مبارزات در سالهاي پس از پيروزي انقلاب وجريانات دولت بني صدر نيز همچنان ادامه داشت به طوري كه آيت الله صدوقي همواره از معترضين به جريانات انحرافي به شمار مي‎آمدند.

امام خامنه اي كه آن زمان در كنار اين شهيد بزرگوار در مجلس خبرگان رهبري فعاليت داشتند از مبارزات سومين شهيد محراب با ليبرال ها چنين مي‎گويند:
مخصوص مجلس خبرگان نبود مقابله ايشان با خط ليبرال ها از اول انقلاب يك مواضعي را انتخاب كرده بود. مرحوم صدوقي كه دقيقا در جهت خط امام بود، همان طور كه گفتم و اشاره كردم، مواضع سياسي ايشان بسيار مواضع سياسي درستي بود.مثلا از زماني كه بني صدر مطرح بود، بعضي در گوشه و كنار از افراد خوب و مؤمن بودند كه دچار اشتباه شدند و براي مدت كوتاه و يا بلندي درباره بني صدر با نگاه موافق نگاه كردند.چند نفر از ائمه جمعه معروف و بزرگ بودند كه حتي يك لحظه هم دچار اين اشتباه نشدند، از جمله مرحوم آيت الله صدوقي بود. البته بايد همين جا بگويم كه مرحوم آيت الله دستغيب و مرحوم آيت الله مدني اين دو شهيد ديگر محراب هم در اين جهت، مثل آيت الله صدوقي بودند، يعني هيچ دچار سلطه و لغزشي در مورد بني صدر نشدند.

در مورد ارتباطات مقامات دولتي با سياست هاي خارجي، ايشان هميشه يك فرد صد در صد، ضد آمريكايي بود يعني ضد آن سياست مهاجم بر انقلاب ما بود و آدمي نبود كه اهل نرمش باشد در مصوباتي كه هميشه داشتيم خوب، بعضي از مصوبات بود، كه شايد دقيقا منطبق بر موازين شرعي نبوده يا از روي علت و يا از روي احساس ضرورت.مرحوم آيت الله صدوقي با اين گونه مصوبات مقابله مي كرد، يعني بر روي معيارها و ضوابط شرعي يك اصرار و پافشاري فوق العاده اي داشت كه نمونه اين را ما در سمينار ائمه جمعه كه در قم تشكيل شد، مشاهده كرديم در مجلس خبرگان هم همين جور بود و در جاهاي ديگر هم همين حالات و خصوصيات از ايشان مشاهده مي شد.به هر حال يك فرد پابند به مواضع درست اسلامي و مواضع درست انقلابي ما، در همه تجربه ها از آغاز انقلاب تا آخر بود.
رهبري همچنين به حضور شهيد صدوقي در جبهه هاي جنگ اشاره مي‎كند:

يكي ديگر از خصوصيات مرحوم صدوقي، خستگي ناپذيريش بود. آدمي نبود كه بگويد: حالا بالاخره كار خودمان را كرديم و برويم گوشه اي بنشينيم. و هنگامي كه عمل جراحي را روي چشم ايشان انجام داده بودند، ايشان از حالت بيماري در حقيقت از بيمارستان بيرون آمده بود. بنده روي علاقه اي كه به ايشان داشتم، از ايشان خواهش كردم كه چند وقتي در تهران بمانند. گفتم: خوب است، يزد نرويد. ته دلم اين فكر بود كه ممكن است يزد براي ايشان مسئله اي پيش بيايد و سوءقصدي بشود و گفتم:مصلحت نيست شما برويد يزد، در تهران باشيد و استراحت كنيد. ايشان شايد خيلي استدلال هم نمي كردند، ولي قبول نكردند، گفتند: مي خواهم بروم يزد و به جبهه هم بروم كه من به ايشان گفتم: شما خوب است اگر جبهه مي رويد، به طرف غرب برويد كه آنجا هوايش در فصل بهار و ارديبهشت خوب است و جنوب نرويد چون گرم است.

ايشان گفتند:تا ببينيم چه مي شود.و ناگهان ديديم ايشان سر و كله اش از جنوب پيدا شد و در حمله بيت المقدس حاضر بود و همه مردم در تلويزيون ديدند كه ايشان چه رزمنده خستگي ناپذيري بود و دنبال كار بود و خستگي نداشت و يك خصوصيت ديگر ايشان كه واقعا مهم بود، اين بود كه تسليم و مطيع امام بود. فكرش و عقيده اش و عملش در جهت و در خط فكر و عقيده و عمل امام بود. و هيچگونه رأي و فكري را بر رأي و فكر امام ترجيح نمي داد. به همين دليل بود كه مواضع ايشان از اول انقلاب تا زمان شهادتشان يك مواضع صد در صد صحيح و درست بود و آن روح نظرات امام را مي فهميد، همان جور اظهار مي كرد و همان جور عمل مي كرد.
پيوست ها:
برگرفته از يادنامه بزرگداشت سومين شهيد محراب حضرت آيت الله صدوقي، معزالديني، محمد حسن، ، ج اول، تهران ، انتشارت وزارت فرهنگ وارشاد اسلامي، تدوين بنياد ريحانه الرسول
انتهاي گزارش/ن