آرزوی شهادت فرمانده سپاه ارومیه ( شهید امینی)

مهندس مهدی امینی به سال 1332 در ارومیه به دنیا آمد. با گذرندان دوران کودکی و پی ا اتمام تحصیلات در سطوح مختلف , در سال 1350 وارد دانشگاه علم و صنعت تهران شد و به سال 1356 در رشته مهندسی راه و ساختمان مراحل عالی تحصیل را به پایان رسانید و به جریان مبارزه با رژیم طاغوت پیوست . ایام پر حادثه انقلاب اسلامی را با تلاش و تکاپو سپری کرد و در پیشبرد اهداف امام با جان و دل تلاش کرد. با شروع جنگ تحمیلی در اولین روز دفاع مقدس دوشادوش سردارانی چون مهدی باکری عازم جبهه جنوب شد و در بهمن 1359 با دعوت سپاه به ارومیه بازگشته و فرماندهی واحد عملیات سپاه را عهده دار می گردد و فصلی دیگر از دلاورمردیهای این سردار بزرگ رقم می خورد. 

مهدی با تشکیل جلسه ای فوق العاده تمامی نیروهای سپاه ارومیه را فرا خواند و خطاب به آنان گفت: باید یک سازمان رزم ایجاد کنیم! و ادامه داد: نیروهای داوطلب را از ارومیه و شهرهای استان و حتی از شهرهای خارج از استان جذب کنید. یگان ضربت به خوبی جاافتاده و عملیات می کرد و این باعث وحشت ضدانقلاب بود.

امینی نمی توانست بپذیرد درست زیر گوش ارومیه ضدانقلاب حضور داشته باشد و هر وقت خواست راهها را ببندد و نیروها را به اسارت ببرد و هفت هشت روستا را بگیردو در آنها سلاح سنگین مستقر کند. امینی همراه با دوست و همرزمش مهدی باکری در آبادان نیز واردجنگ شده بود ولی اینجا هم یک جبهه بود و جبهه ای هم ردیف جبهه های جنوب و غرب و شاید مهمتر از آن چرا که آنجا دشمن معلوم بود و از روبرو شلیک می کرد اما در اینجا در جبهه داخلی دشمن ناگهان پیدایش می شد و نیروها از پشت سر هدف قرار می گرفتند.

جلسه هماهنگی عملیات تشکیل شد و قرار بر پاکسازی منطقه دارلک و گوگ تپه شد. خرداد ماه بود اما هنوز برف بر قله ها بود و هوا سرد بود، عملیات با رمز "یامهدی(عج)" در منطقه عمومی دارلک آغاز شد. مهدی با بغض و چشمان گریان نیروهای زبده ی خود را بدرقه کرد و به آغوش کشید بعد که در آغوش علیرضا مکاری قرار گرفت گریه اش شدیدتر شد و گفت: "مواظب نیروها باش" و ادامه داد:"به خدا توکل کن"

نیروهای زمینی همراه با پرواز هلی کوپترها حرکت خود را آغاز کردند و عملیات با دمیدن صبح آغاز شد. اما هلی کوپترها مسیر را درست نمی رفتند. دو فروند هلی کوپتر که حامل نیروهای گروهان ضربت بودند و دو هلی کوپتری که آنها را اسکورت می کردند مسیر را اشتباه می رفتند و این آغاز فاجعه بود.

علیرضا مکاری به وسیله بی سیم سقوط یک فروند هلی کوپتر اسکورت کننده را اعلام کرد و لحظاتی بعدسقوط دیگری را نیز اعلام کرد. و همچنین گفت: " ما در وسط نیروهای دشمن پیاده شده ایم و اکنون در محاصره ایم."

نیروهای یگان ضربت در محاصره ضدانقلاب مردانه می جنگیدند، همه چیز دست به دست هم داده بود که سی و پنج نیروی خدایی در مصافی نابرابر به قربانگاه بروند. همه چیز به سرعت اتفاق افتاد و هیچ کس نتوانست بفهمد واقعا مساله چه بود؟

فردای آن روز جنازه های شهدا روی جاده رها شده بود. مهدی امینی به لحاظ روحی لطمه سختی خورده بود ، در مراسم تشییع جنازه شهدا فشار زیادی را تحمل کرد. بسیاری او را مقصر می دانستند و به او توهین می کردند. او با غم و اندوه فراوان در مراسم تشییع شهدا سخنرانی کرد و از خدا خواست اولین نفری باشد که به یاران شهیدش می پیوندد.

مادر شهید امینی نیز میگویند:

مهدی تازه از عملیات (دارلک) برگشته بود, برای اولین بار دیدم مهدی بی تابی میکند من اصلا مهدی را در آن حال و هوا ندیده بودم چه قبل از انقلاب چه بعد از انقلاب , او به سختیها و مشکلات بسیاری برخورده بود. از او سوال کردم: مادر خبری شده است؟ مهدی گفت: سی و پنج نفر از بهترین دوستانم (در دارلک) را از دست داده ام ای کاش من هم زودتر بروم. من نیز با آن حالی که از او دیدم برایش دعا کردم که شهید شود. بعد از دارلک مهدی بسیار بی تابی می کرد. من نیز خانواده شهدای دارلک را می شناختم و به دیدارشان می رفتم. مهدی مظلومانه و با بغض به من میگفت : مادر اگر رفتی و بی احترامی دیدی, یا تحویلت نگرفتند , به دل نگیر آنها داغ جوان بر سینه دارند, هر چه گفتند و هر چه شنیدی به حساب من بگذار.

با این حرفهایش بیشتر دلم برایش می سوخت. اما وارد هر خانه ای که می شدم در کمال احترام برخورد می کردند و می گفتند که آقا مهدی سرباز انقلاب است. 

منبع : ویژه نامه بانوی امین

‏