بسم الله قاصم الجبّارين

بسم الله قاصم الجبّارين
وجعلنا من بين أيديهم سداً و من خلفهم سداً فأغشيناهم فهم لا يبصرون(سورۀ يس، آيه9).
خدمت رهبر كبير انقلاب و بت شكن قرن و ابراهيم زمان و پيشواي مسلمين جهان روح الله الموسوي الخميني حفظه الله. رجاء واثق دارم كه سلام ناقابل و بي‏ارزش اين حقير كه به نداي شما، كه همان دنباله نداي اولياء و انبياء مي‏باشد و از درون قلبم تراوش نموده و اكنون بر روي كاغذي منعكس مي‏گردانم، بپذيريد. لازم دانستم كه جوياي حالتان گردم. چرا كه ما شما را قلباً شناخته‏ايم، نه با زور و اجبار و نه با شمشير. در خط علي گونه‏ات قرار گرفته‏ايم. همان طوري كه در سخنان پرمحتوايتان، اين دولت عراق را رژيمي جاني و خونخوار معرفي نموده بوديد، بايد بگويم كه شايد به جاني‏‏ها و خونخواران هم توهين شده است. چرا كه هر چه فكر مي‏كنيم، كسي با مهمانانش اين طور معامله نمي‏كند. رفتاري از قبيل استعمال شيشه و چوبهاي چرب كرده و فلك كردن اسرا و قرار دادن اسرا با بدنهاي عريان در جاهاي تاريك و سرد، اين را مي‏رساند كه جاني هم اين طور شكنجه‏هايي با دشمنانش نمي‏كند. اين بود قسمتي از پذيرايي ارتش عراق، در مورد مهمانانش. روزهاي پي در پي مشاهده مي‏كنم كه افراد زيادي از حزب الدعوه را به زندانها مي‏كشانند و بعضي از آنها را اعدام نموده و بعد از اعدام آنها را چپاولگر اموال عراق، معرفي مي‏كنند. به خدا قسم! شبهايي را پشت سر گذاشته‏ايم كه درهاي اتاقمان را باز نمودند و چندين نفر را بردند و به جرم خواندن نماز جماعت و دعا، در زير شلنگها و دسته كلنگ، با پاهاي شكسته، ناخن‏هاي افتاده و پرده گوش‏هاي پاره شده و خونريزي معده و روده، بازمي‏گرداندند.
چه بي‏رحمانه آنها را باز در اتاقهاي سرد و خاموش قرار مي‏دادند و چه بي‏رحمانه 50 نفري به جان اسيران هفده، هجده ساله، مي‏افتادند و در زمستان سرد با يك زيرپوش نگه مي‏داشتند و آنها را مجبور به توهين به رهبر عظيم الشأنشان، مي‏كردند.
اما اينها چون شما را با صميم قلب شناخته‏اند، راضي به هيچ توهين نبودند و به خدا زبانها به هيچ عنوان نخواهد چرخيد كه، چيزي بر عليه شما بگويد. اميد به خداوند بزرگ دارم كه بزودي زود اين رژيم كافر بعث را نابود گرداند و پرچم سبز لا إله إلا الله را در عراق برافراشته نماييد و ملت بي‏دفاع عراق را براي آينده آزاد سازيد؛ تا بتوانند آزادانه شما را دعا (و خدا را) عبادت كنند و اسلامي زندگي كنند.
«به اميد آن كه نامه سانسور نشود.»