پرچم ایران را بالا نگه می‌داریم
به گزارش نوید شاهد استان قم، شهید مقصود ولی‌زاده فرزند ولی یکم فروردین 1342 در هشترود به دنیا آمد و در دوران جوانی وارد ارتش جمهوری اسلامی شد. وی با شروع جنگ تحمیلی و فرمان امام خمینی، راهی جبهه‌های جنگ علیه باطل شد و سرانجام بیست و نهم مهرماه 1362 در دفاع از وطن خویش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
در ادامه وصیت‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید.
بسمه تعالی
ولا تحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون
گمان نکنيد کسانى که در راه خدا کشته مى‌شوند مرده‌اند، بلکه زنده هستند و در نزد پرودگار خود روزى مى‌خورند.
وصيت اين جانب به تمامى ملت عزيز و قهرمان‌پرور ايران و اقوام خود اين است که راه امام خمينى رهبر انقلاب اسلامى را هموار نموده و لحظه‌اى از حمايت او دست نکشند و تمامى فرامين او را گوش فرا دهند که او هر چه گويد به مصلحت اسلام و مسلمين است. وصيت مى‌کنم که از انقلاب و آرمان‌هاى آن دفاع و حمايت کنيد که از دست دادن شهيدهاى زيادى به دست آمده است.
وصيت مى‌کنم که راه شهيدان اين انقلاب را ادامه دهيد و نگذاريد پرچم پرشکوه جمهورى اسلامى ايران به زمين بيفتد.
وصيت اين جانب به پدر و مادرم اين است که اگر اين بنده حقير شهيد شدم، در کنار شهداى انقلاب اسلامى به خاک بسپاريد و هرگز در مرگ حقير ناراحت و گريه و شيون نکنيد که دشمن از اين کار شما خوش حال مى‌شود.
اگر اينجانب توفيق شهيد شدن را داشته، به ديدار پروردگار خود رفته‌ام؛ پدر و مادر عزيز در فراق من چون کوهى استوار باشيد و هيچ غمى نخوريد، همچون زينب‌کبرى که در واقعه عاشورا چه رشادتى از خود نشان داد زينب‌کبرى را الگوى خود قرار بده.
در خاتمه اين وصيت‌نامه چند بيت از احوالات امام حسين (ع) به خواهرش به زبان آذرى مى‌نويسم، که بعد از من به ياد مصيبت‌هاى آن‌ها واقف شويد.
قال صحابتدن گوکعمرم گون ياتسن باجى /
جان درم ناگو يميمام اين پرچمى ياتسن باجى/
من حسينم خدتيم زهرا پسند او لسن گوک/
تيغ تيز دن وجودم بند بند اولس گوک/
هانس گذار اسلام خائن اوخ باتسين باجى/
والسلام عليکم و رحمة الله و برکاته
مقصود ولى‌زاده 24/7/1362
