فرمانده گردان احزاب عاشق بسیجیان بود
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، شهید کیومرث شهبازی، فرزند احمد و مریم سوم آبان 1342 در روستای چغا گل از توابع شهرستان اسلام آباد غرب به دنیا آمد. کودکی آرام بود و احترام زیادی برای والدین خود قائل بود. از همان کودکی نماز می خواند. دوره ابتدایی را در روستای چغا گل شهرستان اسلام آباد غرب گذراند و همواره شاگرد ممتاز بود و معلمان علاقه زیادی به او داشتند.
مادر شهید نقل می کند: بسیار به درس اهمیت می داد روزها در کار به ما کمک می کرد و شب ها تکالیفش را انجام می داد. معلم ها علاقه زیادی به او داشتند یکی از معلمان شهید که اهل آبادان بود به خاطر علاقه زیادی که به کیومرث داشت، در تعطیلات تابستان حدود یک ماه او را با خود به آبادان برد.
کمک حال خانواده
ضمن درس خواندن، در امور کشاورزی و دامداری به پدرش و در کارهای منزل به مادرش کمک می کرد. زمانی که خانواده اش از لحاظ مالی در مضیقه بودند، مسیر طولانی حدود 15 کیلومتر را پیاده طی می کرد و در کوره آجر پزی مشغول کار می شد و شب ها همین مسیر را طی می کرد تا پول را به خانواده اش برساند.
دوبار دستگیری توسط شهربانی
دوره راهنمایی و دبیرستان را درشهرستان اسلام آباد غرب گذراند. به مطالعه کتب مذهبی و ادعیه علاقمند بود و کتاب های آیت الله دکتر بهشتی و دکتر علی شریعتی و کتاب جاذبه و دافعه علی (ع)، اثر آیت الله مطهری را مطالعه می کرد.
زمان انقلاب، همواره در تظاهرات شرکت می کرد که دوبار توسط شهربانی دستگیر شد. از افراد ضد انقلاب و درغگو نفرت داشت. با پیروزی انقلاب اسلامی به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست.
اعزام به جبهه در 18 سالگی
«ایمان ایمانی»، همرزم شهید می گوید: او تمایل خاصی به خدمت در سپاه داشت. از بدو ورود به سپاه به خاطر لیاقت و شایستگی خود، جزو افراد کارآمد و با لیاقت سپاه شد و مورد توجه مسئولین قرار گرفت. وقتی لباس سپاه را می پوشید، خیلی زیبنده اش بود و شکیل می شد. او ارادت خاصی به دوستان داشت و جوان رشید ورزشکاری بود.
برای دفاع از میهن عازم جبهه شد و در این مورد می گفت: « تک تک ما موظف هستیم از کشور دفاع کنیم و باید همه به فرمان امام عمل کنیم و از میهن اسلامی دفاع کنیم.»
در جبهه بسیار پرتلاش و فعال بود و ساعات کمی می خوابید و آرام و قرار نداشت. اولین بار که به جبهه اعزام شد 18 سال بیشتر نداشت. ابتدا مسئولیت اش معاون طرح و عملیات قرارگاه شهید کاظمی بود و سپس به فرماندهی گردان منصوب شد.
محمد طالبی، همرزم شهید می گوید: شهبازی فرمانده گردان احزاب بود که عملیات قادر پیش آمد. در سال 1364 گردان احزاب به یگان دریایی تبدیل شده بود و شهبازی در محورهای عملیاتی بود. به خاطر علاقه ای که به او داشتم، قرار شد با هم کار کنیم. رودخانه کارون در اهواز محل استقرار ما بود. در عملیات های والفجر 8 و 9 شرکت کردیم. بعد از عملیات والفجر 9، شهبازی از تیپ تسویه کرد و به قرارگاه آمد. او کُشتی گیر و ورزشکار خوبی بود. رزمندگان را به شنا و کوهنوردی می برد. لباس نظامی مرتب می پوشید و همرزمان او را به عنوان الگو می شناختند.
او روحیه بالایی داشت و بدون خستگی فعالیت می کرد و رزمندگان از او روحیه می گرفتند و در موارد مهم مشورت می کرد.
از فعالیت های او در منطقه چنگوله این بود که چون آنجا به صورت پاسگاه اداره می شد و پاسگاه های زیادی و نیز منطقه وسیعی بود، او مرتب با پای پیاده مسافت 5 کیلومتر را می پیمود و روزانه به همه پاسگاه ها سر می زد و نظارت می کرد.
از افرادی که در پشت جبهه، به فکر مال اندوزی و یا به دست آوردن مقام و منصب بودند، تنفر داشت. می گفت:« من از این افرادی که به مقام و پست چسبیده اند و دنیا پرست هستند بسیار متنفرم.» هرگز با چنین افرادی دوست نمی شد.
وی علاقه خاصی به نماز داشت و بیشتر مواقع با وضو بود و در دعاها و مراسم سوگواری فعالانه شرکت می کرد. در برابر مشکلات صبور بود و به خداوند توکل می کرد. می گفت: هر کاری پیش آید خواست خداوند است.
او فردی مدیر و مدبر بود و با پشتکار و روحیه ای قوی در هنگام مشکلات عکس العمل لازم را نشان می داد. به بسیجیان علاقمند بود و اگر کسی با آن ها تند خویی می کرد، ناراحت می شد.
به برادرانش توصیه می کرد که درسشان را بخوانند و به خواهرانش تاکید به حفظ حجاب داشت.
آرزوی شهادت داشت. هنگامی که مادرش پیشنهاد کرد که ازدواج کند، گفته بود: تا زمانی که جنگ باشد، من هرگز ازدواج نمی کنم، مگر بعد از جنگ و پیروزی اسلام.
در تاریخ 30 فروردین 1366 در مأموریت منطقه قصر شیرین و در جاده کرمانشاه- قصرشیرین بر اثر تصادف به شهادت رسید.
پیکر مطهر شهید پس از تشییع در گلزار شهدای روستای چغا گل شهرستان اسلام آباد غرب به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
