خاطره‌ای از شهید مجید شهریاری/ نفس گرم
، گزارش نوید شاهد از زنجانشهید مجید شهریاری در سال 1345 در زنجان متولد شد. وی متاهل و دارای دو فرزند به نامهای محسن و زهرا بود. همسر این شهید بزرگوار، بهجت قاسمی عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی است.
شهید مجید شهریاری دانشمند فرزانه و استاد فیزیک هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی ایران سرانجام در تهران در 8 آذر 1389 توسط رژیم صهیونیستی و باهمکاری اطلاعاتی منافقین در یک عملیات تروریستی به درجه رفیع شهادت نائل شد.
فرشته شهریاری، خواهر شهید مجید شهریاری خاطره خود از برادر را چنین نقل می‌کند؛
مادرم در مقابل درد و بیماری آدم صبوری است. همیشه او را با لبخند و آرامش دید ه‌ام. حتی در سخت‌ترین شرایط آرام می ماند. برای همین وقتی می‌گوید "جاییم درد می کنه " می فهمم شدت درد زیاد است.
سال 88 چشم مامان مشکل پیدا کرد. او را توی بیمارستانی در تهران بستری کردیم. بعد از طی مراحل درمان به خانۀ داداش رفتیم. درد چشم مامان آن قدر اذیتش می‌کرد که آرام آرام ناله می‌کرد و این ناله هر چند دقیقه شدت می گرفت.
نمی توانستم درد کشیدنش را تحمل کنم. ایستاده بودم گوشه ی اتاق رو به پنجره. به آسمان نگاه می‌کردم.
خورشید غروب کرده بود و تاریکی داشت غالب می شد. کتابچه ی دعا دستم بود. چشمم روی کلمات دعا پیش می رفت. توی دلم خدا را صدا می زدم و آرام آرام اشک می ریختم.
بعد از چند دقیقه حواسم پی صدای مادرم گشت.
احساس کردم ناله هایش آرام تر شده. انگار شدت دردش کم شده بود. همان لحظه خدا را شکر کردم. اشک هایم را پاک کردم و سرم را برگرداندم. مجید کنار تخت مادر ایستاده بود. بی‌صدا دعایی را زمزمه می کرد و فوت می کرد سمت مادرم.
این صحنه برایم مثل معجزه بود. یاد حرف مامان افتادم که می گفت مجید از پنج سالگی نمازش را می‌خواند و روزه اش را می گرفت طوری که مادر بزرگ روزه های مجید را می‌خرید و هدیه می‌کرد به گذشتگانش.
می گفت: تو پا کی، روزه های تو خریدن دارد!
منبع: اداره امور فرهنگی، تبلیغات، هنری و اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران استان زنجان
