وصیت نامه شهید احمد محمدی فروز
احمد محمدی‌فروز، دهم فروردین ۱۳۴۹، روستای داخرجین از توابع شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد. پدرش فیض‌الله، کشاورز بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا چهارم ابتدایی درس خواند. به عنوان پاسدار وظیفه کمیته خدمت می‌کرد. نهم تیر ۱۳۶۹، در بانه بر اثر اصابت سهوی گلوله به سینه، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
به گزارش نوید شاهد قزوین:

وصیت نامه شهید احمد محمدی فروز

مبادا نمازتان را سبک بشمارید

 خداوند را شاکرم که این حقیر ناقابل را پذیرفت و این بنده ی سراپا گناه خود را قبول کرد و این موجود ضعیف را به مجلس خود راه داد و آرزویم را برآورده ساخت.
چقدر این مرگ زیباست! البته نباید به آن مرگ گفت؛ چون مرگ، پایان زندگی است؛ ولی شهادت، یعنی زنده بودن و استفاده کردن از نعمت های خداوند.
شهادت در راه دین اسلام و آرمان های انقلاب و وطن، چقدر زیباست.
ای کاش صدها جان داشتم و آنها را فدای انقلاب، رهبر و ملتم می کردم.
...و اما ای کسانی که بعد از ما می مانید و ای جوانان آینده ی این مرز و بوم! مبادا کشورهای غربی با فرهنگ خود، شما را گول بزنند و از رهبر، انقلاب، دین و خدایتان، جدا سازند.
همیشه به فکر انقلاب و رهبر و خدا باشید و مبادا نمازتان را سبک بشمارید.
مادر و پدر عزیز! از شهادت من ناراحت و غمگین نشوید؛ چون من به دیدار خداوند می روم و شما را به خدا می سپارم.
خدا یار و نگهدار شما باد!

منبع: بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قزوین.


برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده