پاسخ به امر الهی به سبک شهید «احمد رضا بیات»

نوید شاهد البرز:

  شهيد «احمدرضا بيات » فرزند «عباس» دریازدهم مرداد ماه سال 1340 ، در خانواده اي مذهبي و متدين ديده به جان گشود كه اجدادش طلبه و طلبه زاده بودند. او در شهر تهران به دنيا آمد و در دوره كودكي با تعاليم اسلامي آشنائي كامل داشت. دوران کودکیش در مهاجرت به شهرهای مختلف گذشت زیرا که موقعيت شغلي پدرش چنین بود و به  در شهرهاي مختلف كشور از جمله خرمشهر باختران و زاهدان منتقل می شد. در مسیر این نقل و انتقالات در سال 1352 به شهر کرج رسیدند و در این شهر ساکن شدند.
احمد رضا قبل از انقلاب علاقه زيادي به كتابهاي مذهبي داشت و به مطالعه این کتابها می پرداخت.  وی انساني دلسوز مهربان و متعهد بود و شركت در تظاهرات و پخش اعلاميه هاي امام ازجمله فعاليتهاي او دردوران قبل ازانقلاب بود با پيروزي انقلاب فعالیتهای او بيشتر شد و وقت خود را در مساجد می گذراند و با دیگر دوستانش به پاسداري در محله اوقات خود را سپري مي كرد.
 وی هميشه معتقد بود كه همه گروهكها وضدانقلابيون ازامريكا سرچشمه می گیرند و به خاطر منافع خودشان فعاليت مي كنند و جوانان ساده لوح رابه دام مي كشند. شهيد موضع خيلي جدي در برابر گروهكها داشت و با شروع جنگ تحميلي تحمل ماندن در پشت جبهه را نداشت و از طريق فدائيان اسلام «گروه چمران» براي اولين بار به جنوب اعزام شد و با رشادتهاي خود در مقابل بعثيون از خدا بي خبر مبارزه كرد و سرانجام درتاريخ  هفدهم آبان ماه1360 ، در ومنطقه کرخه نور به درجه رفيع شهادت نائل گرديد و در گلزار شهدای «امامزاده محمد » به خاک سپرده شد.

خاطره ای از خانواده شهید:
چند روزقبل ازاعزام ديگرتحمل ماندن نداشت، هر روز وسايل مورد نيازش را مرتب مي كرد و مانند مرغي در قفس بال وپر مي زد . موقع اعزام مادرش گريه مي كند و مي گويد: اگر شهيد شوي من چكار كنم؟ در جواب مادرش مي گويد: مگرشما از مردن مي ترسيد آن هم چنين مرگي كه هم براي خودم و هم براي شما افتخاراست و بايد به امر الهي پاسخ داد و اگربي طرف باشيم گناه بزرگي مرتكب شده ايم. ازشما مي خواهم پشت جبهه را خالي نگذاريد.



منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری