غریبانه های شهدای آزاده (16)؛فریاد یا محمدا کشتند اسیر بی دفاع

روزی یكی از بعثی ها قصد اذیت و آزار یك نوجوان بسیجی را داشت. حسین پیراینده با شجاعت و ایثار تمام او را از چنگال آ نها نجات داد و به همین علت به شدت شكنجه شد. در حین شكنجه، بعثی ها خواستند او را وادار به اهانت علیه امام خمینی کنند اما او عل یرغم شكنجۀ فراوان از این کار امتناع کرد.
 در این هنگام افسر بعثی به شكل زننده ای شروع به فحاشی کرد. حسین که طاقت این وضع را نداشت، خود را از چنگال بعثی ها رها ساخته و به او رساند و با ضربۀ مشتی باعث شكستن فك و در نهایت بیهوشی افسر بعثی شد.

پس از این اقدام حسین را به اردوگاه 18 بعقوبه كه مخصوص فعالین سیاسی بود منتقل کردند. اردوگاهی كه آزاده نستوه، حجت الاسلام والمسلمین ابوترابی نیز در آن حضور داشت. شرایط در این اردوگاه بسیار سخت بود. فضا برای هر اسیر تنها به اندازه 4 موزائیك بود و حسین پیراینده در آن جا دو سال تمام به صورت نشسته می-خوابید. این شرایط در نهایت منجر به از كار افتادن كلیه های حسین شد.

حسین در روزهای آخر جمله ای به این مضمون به او گفت: من طعم شیرین جهاد در راه خدا را چشیده ام، جانبازی حضرت ابوالفضل(ع) را تجربه كرده و اسارت حضرت زینب)س( را لمس كرد هام و از طرفی مفقود هم بوده ام. تنها چیزی را كه از خدا می خواهم تجربه كنم، شهادت است، كه امیدوارم این آخری را هم قسمت من بگرداند.

در تاریخ 26 مرداد ماه 1369 مصادف با اولین روز تبادل اسرا، عزیزان در بند تصمیم گرفتند منافقین كوردلی را فریاد یا محمدا کشتند اسیر بی دفاع كه تا كنون با نیروهای بعثی همكاری داشته و اسرا را شكنجه م یکردند، تنبیه نمایند. در حین درگیری، افسر عراقی كه كینۀ زیادی از حسین در دل داشت از موقعیت استفاده نموده و او را به ضرب گلوله از ناحیۀ پهلو هدف قرار داد و به شهادت رساند.
سه هزار آزاده در هنگام بازگشت به وطن راضی نشدند كه به شهرهای خود بروند و ابتدا جهت عرض تهنیت و تسلیت به دیدار خانواده شهید پیراینده رفتند. صحنه دیدار این عزیزان از خانواده شهید پیراینده كه با گلباران خانۀ شهید همراه شد، و غریو «فریاد یا محمدا ، کشتند اسیر بی دفاع » در خیابان خزانه بخارایی پیچید.

پس از 12 سال، دولت عراق خبر داد که قصد دارد پیكر شهدا و اسرای ایرانی را تحویل دهد و پیكر حسین نیز به ایران بازگردانده خواهد شد. این خبر با مخالفت خانوادۀ حسین مواجه شد؛ زیرا آن ها به هیچ قیمتی حاضر به نبش قبر نبودند. اما بنابر مشیت الهی پیش از این موضوع توسط عراقی ها نبش قبر انجام شده بود و پس از چندین ماه پیكر به وطن بازگردانده شد. پیکر مطهر شهید پس از 12 سال کاملا سالم بود و عطر خوش او و آثار خونابه بر تابوتش همه را متحیّر کرد.