شیوایی قرآن در کلام شهید علی شادپوری
با شروع جنگ تحمیلی جوانان انقلابی و مومن این مرز و بوم برای دفاع از شرف و کیان و نوامیس این آب و خاک راهی جبهه های نبرد شدند. یکی از این جوانان جوانی به نام علی شادپوری بود که مدتها در کنار پدر و مادر مومن خود تعلیمات قرآنی را فرا گرفته و خوشه چین خرمن قرآن بود.
او در همان آغازین ماههای جنگ به جبهه رفت و در منطقه دارخوین پس از حدود 9 ماه شربت شهادت را نوشید. جوانی مومن، انقلابی و اهل کسب و کار و معیشت حلال بود. در کرامت او همین بس که با مولایش علی ابن ابی طالب (ع) انس داشت و او که هم نام علی (ع) بود در ماه مبارک رمضان 1403 ه.ق به فیض عظمای شهادت نائل آمد.
علی شادپوری توفیق پیدا کرد که اولین شهید روستای شهید پرور کرمجگان باشد. او با حرکت به جبهه ها و فدا کردن خون خود در راه اسلام و قرآن جوششی در میان هم نوعان خودش به وجود آورد که مثال زدنی بود. جوانی هجده ساله که کار خود را ترک کرد و برای دفاع از مکتب و نهضت اسلامی اش سلاح رزم بر دست گرفت. او جوانی زرنگ و کوشا و فعال بود. در حرفه مکانیکی مهارت بالایی پیدا کرده بود و در آن سن پایین خودش یک کارگاه را اداره می کرد.
به پدر و مادرش علاقه فراوان داشت و رابطه خوبی با برادران و خواهران خود برقرار کرده بود. او به همت و توفیق الهی که همواره بدرقه را ه او بود. در مکتب قرائت قرآن را خوب فراگرفته بود و در قرائت قرآن به شیوایی مهرت یافته بود.
در طول 9 تا 10 ماهی که به جبهه ها می رفت بسیار برای مادر و اعضای خانواده نامه می نوشت. محتوای این نامه ها عمدتا پیروی از خط ولایت فقیه و رهبری حضرت امام خمینی (ره) بود. به خواهران خود بسیار تاکید می کرد که حجاب خود را مراقبت نمایند که این حجاب مانند تیری بر سینه دشمنان خواهد بود.
ایشان بسیار مهربان، خیرخواه و خوش برخورد بود و نام زیبایش علی در ساخت و شخصیت او تاثیر داشت به نحوی که در ماه مبارک رمضان که متعلق به آقا امیرالمومنین (ع) است به شهادت رسیدند.
پدر شهید وقتی خبر شهادت علی را شنیدند فرمودند: خدایا این قربانی اندک را به کرمت از ما بپذیر! در مراسم خاکسپاری و تشییع پیکر آن شهید عزیز پدر شهید می گفتند : به من تسلیت نگوئید به من تبریک بگویید...
منبع: اسناد و مدارک موجود در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم
