وصیتنامه شهید والامقام محمد کدخدایی سالروز تولد 15 فروردین
بسم الله الرحمن الرحيم
وصیتنامه شهید والامقام ممحمد کدخدایی
الذى خلق الموت والحيوه ليبلوكم ايكم احسن عملا
خدا آفريد مرگ و زندگى را تا بيازمايد شما را كه كدام در كردار نيكوتريد ( قرآن كريم)
با سلام بر حضرت مهدى (عج) و نائب بر حقش ، فريادرس مظلومان تاريخ انسان ، استوارتر از كوه ، پر فروغتر از خورشيد ، بت شكن زمان، مرجع مجاهد و منجى نسل ، آيت ا.. العظمى امام خمينى ارواحنا له الفداء و درود و سلام بر شهداى گلگون كفن كربلاى ايران ، كه با خون خود انقلاب نوپاى ما را آبيارى كرده اند.
درود بر رزمندگان اسلام جان به كف اسلام كه هر روزى در لباس سپاه و ارتش و بسيج بر عليه نفاقى و كفر جنگيده ايد ، تا در آنها به معبودتان پيوستيد و هر قطره خون شما آموزگارى بزرگ براى مسلمين ، در نتيجه تيرهائى بر قلوب دشمنان اسلام شد و اين شيران روز و زاهدان شب كه در جبهه هاى غرب و جنوب كشورمان مشغول جانباز هستند.
سلام و درود بر شما ملت قهرمان و شهيد پرور هميشه در صحنه ، كه با وحدت و يكپارچگى خود مشت محكمى بر دهان جيره خواران شرق و غرب زده ايد و درود بر شما پدران و مادران كه فرزندانتان را در راه خدا به جبهه فرستاده و خواهيد فرستاد . خوشا بحال شما كه دين خود را اداره نموده ايد و روز قيامت نزد پروردگار روسفيد هستيد . دنيا محل آزمايش است و بيش از اين چيزى ديگرى نيست.
به خون پاك كربلاى ايران قسم كه تا خون در رگهايم جارى است دست از مبارزه با فساد برنداشته و تا آخرين لحظه عمر پير جماران ، اين قلب تپنده امت اسلام را يارى خواهم كرد.
بارخدايا ، تو شاهد باش كه جز خدمت در راه اسلام و قرآن و آزادى كربلا و قدس ، قصد ديگرى ندارم.
بارالها ، از تو مى خواهم اين بنده حقيرت را يارى كنى تا بتوانم در راهت قدمى بردارم و دشمنان از خدا بى خبر را به همان جايى كه تو برايشان وعده دادى بفرستم.
در راه خدا تن به خطر بايد داد در مقدم انقلاب جان بايد داد
خدمت پدر و مادر عزيزم سلام عرض مى كنم . اى عزيزان ، شما حق بزرگى بر گردن من داريد و بايد ببخشيد كه نتوانستم فرزند خوبى برايتان باشم و جبران محبتهاى شمـــا را بكنم . اما چه كنم كه امانتى بيش در دست شما نبوده ام ، انشاء الله اگر شهيد شدم شفاعت شما را خواهم كرد ، زبانم توانايى تشكر از شما را ندارد و اميدوارم كه خداوند متعال صبر را به شما عنايت فرمايد و مرا حلال كنيد.
برادرم عزيزم على جان ، چگونه مى توانستم تحمل كنم كه جوانان عزيزى همچون رسول اوليائى و مصطفى اميرى در جبهه به خون شناور شدند و من در روستاى مان به زندگى روزمره ادامه دهم نمى توانستم ببينم كه دين و ناموس مان ، ايرانى ها زير رگبار مسلسلهاى بيگانگان باشد و من بى تفاوت باقى بمانم . من نمى توانستم دانشگاه عظيم جبهه را رها كنم و به همين علت به صف رزمندگان در تاريخ 1/5/1364 دوشنبه پيوستم ، تا در راه خدا جهاد كنم و براى رسيدن به معشوقه ام هجرت كردم.
برادر عزيزم ( على جان ) نمى دانم چگونه جبهه را براى شما تشريح كنم ، هر چه بگويم كم گفته ام ، هر چه هم شنيده ايد كم بوده ، زيرا جبهه بالاتر از آن همه گفت و شنودها است.
خدايا ، من عاشق هستم ، تو هم عاشقم باش هر چند كه بنده اى گنهكارم ، اما آمده ام تا در جبهه در راهت بجنگم و شايد با فرمانده ام امام زمان (عج) ملاقات كنم و او شفاعت مرا بكند ، تا اين فوت ناقابلم را بپذيرى.
خدمت خواهران عزيز:
انشاء الله كه مرا ببخشيد . چه كنم كه عشق معبود و زيارت اباعبدالله الحسين بيش از اين اجازه نداد كه در خدمت شما باشم . اگر از من ناراحتى ديده ايد ، عفو كنيد ، اما بدانيد كه مسئوليت حساسى بر عهده شماست ، خدمتگزاران آينده اسلام در دامان شما پرورش مى يابند، بيشتر دقت كنيد و پسرانتان را حسين گونه و دخترانتان را چون زينب تربيت كنيد و از كودكى آنها را آماده كنيد براى شهادت در راه خدا، در اين دنيا دل به آنها نبنديد كه پس از جدائى افسوس بخوريد ، زيرا آنها متعلق به شما نيستند.
پدر و مادر عزيزم بار ديگر با شما سخنى دارم:
من در اين دنيا بيش از هر كس دوستتان داشتم و فكر نكنيد كه جـــدائى از شمــــــا برايم آسان بوده است ، بلكه بيش از همـــه به ياد شمـــا عزيزان بوده ام . اما دفــــاع از اسلام و اطاعت فرمـــــــان خدا بالاتر از همه است ، اگر چه طبق وعده خدا پس از شهادت زنده خواهم ماند ، اما منتظر مى مــانم تا در بهشت خـــدا شمـــــا را در آغوش بنشانم و دوران فــــراق شما را در آنجا تلافى كنم . بدانيد فرزندانتان در انتظار شمــا هستند ، شرط ديدار ما اين است كه زندگيتان فقط براى رضاى خدا باشد و هميشه به ياد پروردگارتان باشيد، چـون به ياد او دلها آرام مى گيرد.
