وصیتنامه شهید محمدرضا صمصامی؛ شهید آبان ماه
بسم الله الرحمن الرحیم
خدایا فدایم کن زیرا می دانم گمراهی چه بلای خطرناکی است. خدایا مرا از بلای غرور و خودخواهی نجات بده تا حقایق وجودم را ببینم و جمال زیبای تو را مشاهده کنم. خدایا احساس می کنم که این دنیا دیگر جای من نیست با همه وداع می کنم و می خواهم فقط با خدای خود تنها باشم. خدایا به سوی تو می آیم. "الذی خلق الموت و لمیاه لیبلوکم ایکم احسن" اوست خدایی که مرگ و زندگی را آفرید تا بیازمایدتان که در صحنه پیکار حق و باطل کدام یک از شما نیکوکار تر هستند.
به نام الله هستی بخش روح، الله قوت قلب، الله یاری دهنده حزب الله. به نام منجی عالم بشریت امید مستضعفان جهان امام زمان و نائب بر حقش امام خمینی و با سلام به تمام شهیدان گلگون کفن انقلاب اسلامی ایران
مادر عزیزم و پدر مهربانم چند کلمه ای در شب حمله که ممکن است که آخرین روزهای زندگی پر از گناهم باشد با شما می خواهم صحبت کنم. مادر دلسوزم و پدر مهربانم من و این راهی است که باید بپیمایم و سفری است که باید بروم. چه بهتر در حال خدمت به اسلام و ملت شریف اسلامی شربت شهادت را بنوشم و با سرافرازی به لقاءالله برسم و این همان است که اولیاء معظم حق تعالی آروزی آن را می کرد و از خدای بزرگ در مناجات خود طلب می کرد. مادر عزیزم و پدر و خواهران و برادران مهربانم اگر زنده برگشتم یعنی خدا هنوز ما را لایق ندانسته که یک قربانی را قبول کند و من را هنوز شایسته این ندانسته که عاشق من بشود و من را به سوی خودش ببرد و اگر شهید شدم یعنی خدا از شما قربانی قبول کرده است که این با زبان آسان است که خدا از کسی قربانی قبول کند
خلاصه اگر من شهید شدم باید تمام برادران و خواهرانم را به خانه بیاورید و به این خاطر خوشحالی کنند و راضی نیستم به خدا اگر می خواهند حتی یک لحظه برای من گریه کنند. روح مرا شاد کنید همان کاری که اکثر مادرها می کنند ولی اگر گریه کنید یعنی دشمنان اسلام را خوشحال کرده که روح مرا از این کار آزرده می شود.
خلاصه با این همه صحبتها ان شاءالله به امید خدا و تا بعد سرپرستی امام زمان به پیروزی کامل برسم و قلب امام عزیزمان را شاد کنم که همان نور زمانی امام زمان است. سلام من را به همه برسان.
پدر و مادر مهربانم ان شاءالله فرزند خود را که در راه خدا رفته تا با برادران بتواند کاری برای اسلام بکند ببخشید. والسلام.
