هديه اي با قيمت 10 تانك

كاظم فرامرزي، از رزمندگان دليري است كه آخرين تير را در آخرين لحظات آتش بس، به سوي ارتش متجاوز صدام شليك كرده است. او از ماهرترين رزمنده ها در شكار تانك هاي دشمن بوده است.
در يك عمليات، او با دلاوري فراوان ده ها تانك دشمن را به آتش مي كشد. خبر اين دلاوري، بازتاب خوبي در ساير يگان ها و تيپ ها دارد. ماجراي هديه اي كه براي او در نظر مي گيرند و بازتاب معنوي اين كار در وجود او خواندني است.

 رفتم عقب. جانشين يكاني داشتيم به نام حسين اميري. مرا كه ديد تبريك گفت و بازتاب كارم در يگان ها و تيپ را شرح داد.

در آخر هم گفت:
- هديه ناقابلي برايت در نظر گرفته اند، برو و بگير. نزد مسئول مورد نظر رفتم.

 - تا مرا ديد استقبال كرد و تبريك گفت. احساس كردم سروصداي زدن تانك ها در پنج ضلعي، در عقبه بيش تر از خط مقدم است. بسته اي نيز تحويلم دادند. تشكر كردم و آمدم بيرون.

خواستم همان جا بسته را باز كنم، اما ترسيدم بگويند: نديده است! بسته را بي خيال، در خودرو گذاشتم و حركت كردم. 100 متري كه از مقر دور شدم، تحملم تمام شد و زدم روي ترمز. بسته شبيه كنار هم قرار گرفته دو دسته صدتايي اسكناس بود. در سال 1365 حقوق من دو هزار و دويست تومان بود، چه كارها كه مي توانستم با آن همه پول انجام دهم! بسته را باز كردم. ناگهان كاخ آرزوهايم ويران شد.

يك دستگاه راديو دو موج به من هديه داده بودند. همان جا حالت متضادي به من دست داد. از يك طرف، از اين كه نًفسًم مرا قلقلك داده شرم زده بودم و از طرف ديگر وقتي كاري كه كرده بودم و هديه اي كه داده بودند را با هم مي سنجديم، خنده ام مي گرفت. نفسم را ملامت كردم. راديو را در اولين مرخصي كه به اهواز بازگشتم، به مادربزرگم دادم تا بتواند شب هاي بي خوابي اش را با آن پر كند. به «دا» گفتم:
- مي داني قيمت اين راديو چقدر است؟
- نه.
- قيمت ده تانك عراقي.
- هه... هه... هه... ننه چقدر تو شوخي.
- حق داشت حرفم را شوخي تلقي كند. نمي دانم چرا اين فكر در ذهنم خطور كرد كه من گران ترين راديوي دنيا را به او داده ام.

 انتهاي پيام/ز