شهید محمد علی م. مرادی؛ از جبهه سازندگی تا میدان جنگ

محمد علی دوران کودکی را در سایه مهر و محبت پدر ومادر، در کنار سه خواهر و چهار برادرش در خیابان صفایی در محله امیریه سابق سپری کرد.

او تحصیلات ابتدایی را در دبستان کمال الملک در همان محله امیریه گذراند و برای ادامه تحصیل در مقطع راهنمایی به مدرسه مدنی رفت. محمد علی شاگردی درس خوان و مؤدب بود که معلمان و اولیاء مدرسه از او رضایت داشتند.

با پایان تحصیلات راهنمایی، محمد علی وارد دبیرستان «رهنما» شد و مانند دوره های پیش، درس هایش را با موفقیت پشت سر گذاشت تا مدرک دیپلم را در رشته ریاضی گرفت. محمد علی در دوران تحصیل به دلیل فراهم بودن امکان زندگی و تحصیل کار نکرد. اما گاهی در مغازه پدرش کمک می کرد.

با پایان تحصیلات متوسطه، محمد علی راهی خدمت سربازی شد. محمد علی جوانی پاک و پایبند به احکام شرعی و وظایف مذهبی بود. او به تلاوت قرآن علاقه داشت و صدای دلنشین تلاوت قرآن وی بر جان و دل خانواده و دوستانش می نشست.

در اواخر سال 1356 با شروع نهضت امام خمینی (ره)، محمد علی در صف جوانان مبارز و انقلابی قرار گرفت. او با تکثیر و پخش اعلامیه های حضرت امام خمینی (ره) و شرکت در تظاهرات و راهپیمایی ها و شعار نویسی و آگاه سازی مردم از اخبار قیام، با دوستانش در مسجد و محلّه می کوشید برای پیروزی و پیشرفت انقلاب اسلامی فعالیت هایی که در توان و امکان آنها بود، انجام دهد.

با پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357، امید به ساختن زندگی مردم بر پایه تعالیم دینی و اسلامی در او جان گرفت. بدین سبب بر فعالیت های انقلابی و اجتماعی خود افزود اما چیزی از پیروزی انقلاب اسلامی نگذشته بود که جنگ تحمیلی رژیم بعثی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران آغاز گشت.

محمد علی در زمان آغاز جنگ تحمیلی در پایان دوره خدمت سربازی قرار داشت. روزی فرماندهان از سربازان خواستند که برای حضور در جبهه های جنوبی در منطقه اهواز، برای مقابله و نبرد با دشمن، آنهایی که داوطلب اعزام هستند، خود را معرفی کنند، محمد علی لحظه ای درنگ نکرد و داوطلب اعزام شد تا برای دفاع از شهر اهواز و پیشگیری از نفوذ و پیشروی دشمن به جبهه های جنوب اعزام شود.

با پایان یافتن دوره سربازی و فراهم شدن شرایط تشکیل خانواده، محمد علی به خواستگاری خانم « آذر شاهرخی» رفت. صداقت و پاکدامنی و اخلاق خوش او، پاسخ مثبت خواستگاری را به همراه داشت. مراسم ساده ازدواج آنها در پنجمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و روز 22 بهمن ماه سال 1362 انجام شد.

آغاز زندگی مشترک محمد علی و آذر با آغاز فعالیت محمد علی در شرکت بازرگانی شیلات همراه شد. او از روز اول اسفند ماه سال 1362 به عنوان کارمند بخش فروش شرکت بازرگانی شیلات که وابسته به جهاد سازندگی بود، استخدام شد و به دلیل سلامت کار و پایبندی به رعایت مسائل شرعی و اجتماعی، و به عنوان فردی امین و درستکار، مسئولیت فروش خاویار را بر عهده گرفت. او مدتی در مرکز فروش فرودگاه مهر آباد مشغول خدمت بود و اخلاق خوب و سلامت کارش، جایگاه ویژه ای در بین مسئولین شرکت برایش فراهم آورد.

زندگی ساده محمد علی با همسر و دو فرزند دخترش «فاطمه و زهرا» ، در یک اتاق از خانه پدری با شیرینی و صمیمیت جریان داشت. خوش اخلاقی و مهربانی از ویژگی های محمد علی بود. حضور او در خانه شادی را به همراه داشت و همه سختی ها و کمبودها را بی رنگ می ساخت. او زمانی که در شرکت بازرگانی شیلات کار می کرد، برای مدتی فراگیری درس حوزه را آغاز کرد و برای این کار به مدرسه آیت اله مجتهدی رفت و مدتی درس خواند.

جنگ تحمیلی با تمام فراز و نشیب ادامه داشت. محمد علی که خبرهای جنگ را می شنید و سابقه حضور در جبهه داشت، در پی فرصتی بود که روح خود را با حضور در میدان نبرد آرام سازد. او از اولین فرصتی که به دست آورد، استفاده کرد و برای عزیمت به جبهه ثبت نام کرد. محمد علی از سوی ستاد پشتیبانی و مهندسی جنگ جهاد سازندگی به عنوان امدادگر و راننده آمبولانس راهی کردستان شد و مدت سه ماه در این منطقه به جهاد با دشمن پرداخت. او با وجود امکان مرخصی بیشتر، در این مدت سه ماه فقط یک بار به مرخصی آمد تا با خانواده اش دیداری تازه کند و دوباره خیلی زود به جبهه برگشت.

محمد علی پس از حضور در جبهه های کردستان، دوباره عازم جبهه شد. برای آزاد سازی شهر مهران روز 15/ 2/ 1364 به منطقه عملیاتی مهران رفت و با رشادت جهاد کرد. او با جبهه پیمانی قلبی و الهی داشت. حدود دو سالی در مناطق مختلف غرب و جنوب کشور در برابر دشمن جنگید. محمد علی گاه امدادگر بود و گاه تک تیر انداز، زمانی راننده آمبولانس بود تا مجروحین و شهدا را از میانه میدان نبرد به پشت خط منتقل سازد و گاه رزمنده ای سلاح بر دوش. او هر چه توان داشت در جبهه های جنگ به خدمت گرفت تا در برابر حق سر افراز باشد.

محمدعلی روز اول اردیبهشت ماه سال 1367 که جنگ ماههای پایانی اش را می گذراند، عازم جبهه های غرب کشور شد. مدتی از حضور وی در جبهه می گذشت که موضوع پذیرش قطعه نامه و پایان جنگ شرایط جبهه ها را تغییر داد. روز پنجم مرداد ماه 1367 بود و گرمای فراوان منطقه بر حرارت میدان نبرد می افزود. عوامل گروه منافقین با تصور وجود ضعف در منطقه، با نقشه نفوذ و پیشروی در مرزهای غربی کشور، نیروهای خود را به داخل میدان نبرد با رزمندگان وارد ساختند. اما رزمندگان با عملیات گسترده و غافل گیرانه، زمین جبهه را از وجودشان پاک ساخته و خیال واهی آنها را در کوتاه ترین زمان نقش بر آب کردند.

محمد علی در نبرد با منافقین سر از پا نمی شناخت، او مصمم و استوار به جهاد خویش ادامه می داد. روز پنجم مرداد ماه بود، نبرد همچنان ادامه داشت. محمد علی در گرمای منطقه با شور و علاقه، نابودی دشمن را با دلاوری و فداکاری رزمندگان و هم سنگرانش شاهد بود، اما گویا دست سرنوشت تقدیر دیگری برای او رقم زده بود، او در هنگام نبرد بر اثر برخورد تیرهای دشمنان منافق، از ناحیه سر مجروح و در همان دم به شهادت رسید.

جدایی شهید محمد علی از زندگی دنیا لحظه ای بیشتر طول نکشید. همرزمانش فرصتی برای شنیدن کلام و وداع آخر او نیافتند. شرایط میدان جنگ، امکان انتقال او به پشت جبهه را فراهم نمی ساخت. تا این که با آرام گرفتن منطقه پیکر پاک او به خانواده اش بازگرداند.

شهادت «محمد علی م. مرادی» در بین خانواده و همرزمان و مردم محلّه که او را به خوبی و نیکی می شناختند، موجی از مردم را برای تشییع پیکر گلگونش بر انگیخت.

او از جبهه سازندگی تا میدان جنگ، با عزت و افتخارخدمت کرد. نام نیک او در دفتر شهدای جهاد سازندگی و سنگر سازان بی سنگر جاودانه شد و مزارش در قطعه 40 شهدای بهشت زهرا، ردیف 5 شماره 39، یادمان ایثار و فداکاری های اوست.