شهید«محمد محمدی تخت شاه» در قسمتی از وصیت نامه اش می نویسد: اگر طریقه مبارزه را فهمیدم و جهاد در راه خدا را آموختم از شما پدر و مادر خوبم آموختم عزیزانم حلالم کنید که به حلالیت شما سخت محتاجم. هر چند که نتوانستم برای شما کاری کنم اما شما به خوش قلبی تان مرا ببخشید و حلالم کنید.
شهید«غلامحسن قادری» در قسمتی از وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: همسرم، امیدوارم که به پاس خون شهدا راه کج نروی و راه اسلام را پیش پا بگذاری.
شهید «احمدرضا شکوری» در قسمتی از وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: برای ظهور امام زمان (عج) و طول عمر برای امام عزیزمان دعا کنید و این ارمغان الهی پاسداری نمایید و من نیز با اتکاء به خداوند و با امید به این که خونم هدر نمی‌رود، به خیل این شهدا می‌پیوندم و در این راه قدم می‌گذارم.
شهید«غلام عباس گلوی جمال آبادی» در قسمتی از وصیت نامه اش می نگارد: برادران مسئولین سپاه و تعاون، پدر من از من هیچ امیدی نبرده از برادران مسئولین سپاسگزارم که هر چقدر خاطر شهدا را بخواهید خاطر پدر مریض و ناتوان من را هم بخواهید به امید پیروزی و شهید شدن من که برای دین اسلام می باشد که تنها فرزند پدر و مادرم بودم.
شهید«قادر هاشمزهی» در قسمتی از وصیت نامه اش می نویسد: از مادر مهربان خود خواهش می کنم هیچ گریه و زاری برایم نکند و اگر برادر عزیزم حسن جان آزاد شد، آن را دلداری بدهید.
شهید«حسن هراتی اسکندری» در قسمتی از وصیت نامه اش می نویسد: شکر خدایی را که مرگ ما را شهادت در راه خود قرار داد تا در روز قیامت پیش ائمه و جميع پیامبران و اولیاء شرمنده نباشیم.