بررسي رابطه بين دينداري و سلامت رواني

بررسي حاضر با هدف تعيين ميزان ارتباط بين دينداري و سلامت رواني دانش آموزان دبيرستان هاي شاهد استان تهران انجام گرديده است. اين بررسي از نوع توصيفي – همبستگي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانش آموزان دبيرستان هاي شاهد استان تهران در سال تحصيلي83-82 بوده است؛ كه از اين تعداد 400نفر با روش نومنه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب گرديده اند. براي سنجش ميزان دينداري از آزمون دينداري فرد مسلمان و براي سنجش سلامت رواني از آزمون GHQ28 استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل داده ها اين پژوهش ازآزمون آماري همبستگي پيرسون استفاده شده است.برا يتجزيه و تحليل داده ها اين پژوهش از آزمون آماري همبستگي پيرسون استفاده شده است. نتايج به دست آمده نشان داد كه ميزان رابطه بين دينداري و علائم جسماني(221/0-)، دينداري و اضطراب و اختلال خواب(231/0-)، دينداري و اختلال در كاركردهاي اجتماعي(1231/0-)، دينداري و افسردگي (248/0-) و دينداري و سلامت رواني بطور كلي(249/0-) بوده است. نتيجه : عامل دينداري و پايبندي به اصول مذهبي از مهمترين عوامل تأثير گذار بر جنبه هاي مختلف رواني و جسماني افراد مي باشد.