تبيين وضعيت دينداري دانش آموزان ودانشجويان ايثارگر استان اصفهان

مهمترين هدف مقاله حاضر، شناخت ميزان دينداري دانش آموزان ودانشجويان ايثارگر و عوامل جامعه شناختي مؤثر بر دينداري آنهاست. روش تحقيق در اين پژوهش از نوع پيمايش و شيوة نمونه گيري، سهميه اي است. جامعه آماري آن كلية دانش آموزان ايثارگر دبيرستان هاي دولتي و دانشجويان ايثارگر دانشگاههاي سراسري و پيام نور استان اصفهان است كه از آن تعداد 320 نفردانش آموز و260 نفر دانشجو به عنوان حجم نمونه، پرسشنامه دريافت كرده اند. كنكاش در سؤالها و فرضيات تحقيق منجر به نتايجي گرديده كه در قالب آنها، متوسط دينداري دانش آموزان ايثارگر97/63 و ميانگين دينداري دانشجويان ايثارگر 89/65 است و اين تفاوت به لحاظ آماري نيز معنا دار است. ميانگين محروميت نسبي در جامعه آماري دانشجويي بيش از دانش آموزي است. درجامعه دانشجويي، آماره همبستگي، حاكي از رابطة غيرمستقيم و معنادار است، اما درجامعه دانش آموزي ارتباطي مشاهده نمي شود. بين ايفاي نقش مذهبي مطلوب والدين و ارتقاي دينداري دانش آموزان و دانشجويان ايثارگر رابطه مستقيم و قوي وجود دارد. نقش وعملكرد مذهبي دوستان دربين دانشجويان بيش ازدانش آموزان است و درخصوص رابطه بين نقش وعملكرد دوستان در دوجامعه آماري مورد بررسي ودينداري دانش آموزان ودانشجويان نيز آماره مورد نظر، حاكي از رابطه مستقيم وقوي در هر دو گروه موردمطالعه است. تاثير عوامل درون مدرسه اي بردينداري دانش آموزان، مستقيم و قوي است و تبليغات روحانيت نيز بردينداري دانشجويان و دانش آموزان اثري مستقيم و قوي دارد. ميانگين پذيرش دين برمبناي عقلانيت (كنش عقلاني) دربين دانشجويان بيش ازدانش آموزان است. آماره مورد نظر، حكايت ازرابطه مستقيم وقوي درهردوجامعه آماري دارد. ميزان دسترسي دانش آموزان ايثارگربه وسايل ارتباطي بيش ازدانشجويان ايثارگر است و دركل، درجامعه آماري دانش آموزي بين ميزان استفاده ازوسايل ارتباطي وميزان دينداري رابطه اي معكوس ومنفي وجود دارد. اما درجامعه آماري دانشجويي، آن حاكي ازعدم ارتباط بين دو متغيراست.