جايگاه فرهنگ ايثار و شهادت به عنوان قدرت نرم در دكترين امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران

دانشمندان علوم سياسي و استراتژيست ها از منظري قدرت را به نرم (Soft Power) و سخت
(Hard Power) تقسيم مي كنند. همچنين معتقدند كه قدرت داراي عناصري چون ايدئولوژي، عوامل اجتماعي، عوامل انساني، عوامل سياسي، عوامل جغرافيايي، عوامل نظامي و عوامل اقتصادي مي باشد. البته بايد توجه داشت كه اين عناصر خود مولفه هاي جزئي تري را نيز شامل مي شوند. برخي از اين عوامل در زمره قدرت نرم و برخي ديگر در ذيل عنوان قدرت سخت توصيف شده اند. از آنجا كه دانشمندان غربي با مفهومي چون ايثار و شهادت ناآشنا و بيگانه هستند و به تبع آن، از فرهنگ ايثار و شهادت هم آگاهي ندارند و انديشمندان و نويسندگان داخلي اين عرصه نيز به دليل دنباله روي از توليدات ذهني غربيان چندان به اين مقوله بها نمي دهند، در نتيجه اين موضوع بسيار مهم در مكتوبات علمي و حتي مطبوعاتي كشور ما هم فراموش شده است. آنچه مغفول مانده اين است كه مساله ي ايثار و شهادت و تبديل شدن آن به يك فرهنگ از شاخصه هاي همه اين عوامل چه نرم و چه سخت مي باشد؛ ناگفته نماند كه اين فرهنگ عنصري از قدرت نرم مي باشد ولي به سهولت با هر يك از عوامل مذكور تركيب شده و باعث تقويت و تحكيم آن مي شود. در صورت نهادينه شدن اين فرهنگ در هر يك از آنها، جايگاه آن عنصر را به طور خاص و جايگاه كشور ما را در كل از لحاظ قدرت دفاعي و بازدارندگي ارتقا خواهد بخشيد. اين مقاله در پي آن است كه نقش و تاثير فرهنگ ايثار و شهادت را در هر يك از عناصر تشكيل دهنده ي قدرت و توان دفاعي و امنيتي جمهوري اسلامي ايران نشان دهد. همچنين موقعيت فرهنگ ايثار و شهادت را در عناصر قدرت و در نهايت جايگاه آن را در دكترين امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران و مطالعات امنيتي و استراتژيك تبيين نمايد.

نويسنده:جواد علي پور
دانشجوي كارشناسي ارشد دانشگاه امام صادق(ع)