تحلیل جامعه شناختی رباعی پایداری بعد از جنگ

بر مبنای نظریه کنش متقابل نمادین ( 1368 1378 )

پژوهشگران: ثریا مصلحی، محمود رنجبر، صفورا بخشی

چکیده

کنش متقابل نمادین به عنوان یک نظریه جامعه شناختی، به جایگاه افراد به عنوان کنشگر تأکید دارد. طبق این نظریه، جامعه متشکل از مجموعه ای از کنشگران است که برمبنای تفسیری که از موقعیت های مختلف دارند، به کنش متقابل نمادین دست می زنند. در پژوهش حاضر، رباعیات پایداری دوران بعد از جنگ با عنوان «دوره حسرت و گذار »، ازنظر اجتماعی واکاوی و تحلیل می شود. اگرچه سال های جنگ، دوران اوج رباعیات جنگ بود اما با پایان جنگ، رباعی پایداری تا حدودی دچار افول کمی و کیفی شد.

بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که اهمیت یافتن بیان نمادین، تلفیق «من فاعلی » و «من مفعولی » و غلبه فضای نوستالژیک در این دوره، برآیند وضعیت اجتماعی فرهنگی موجود در جامعه است که به تدریج رباعی پایداری را به سمت درونی شدن سوق می دهد.

کلیدواژه ها: کنش متقابل نمادین، رباعی پایداری، جنگ، مید، بلومر

دریافت متن کامل مقاله