ایدئولوژی مرزهای اسلام را مشخص می‌کند
به گزارش نوید شاهد، شهید نادر فرشباف احمدپور، 23 دی‌ماه 1338 دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 1 شهریورماه 1360 به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید فرشباف احمدپور را می‌خوانیم.
ولا تحسبن الذين قتلوا فی سبيل‌الله امواتا بل احيا عند ربهم يرزقون«آيه 168سوره آل عمران»
ای مستضعفين جهان و ای دريای بيكران انسان‌ها بپا خيزيد.امام خمينی(ره)
اين نوشته‌ای است كه من در زمان حياتم نوشته‌ام و از برادر عزيزم می‌خواهم كه بعد از من اين نامه را به پدر و مادر عزيزم تقديم بدارد.
از پدر، مادر و خانواده عزيزم می‌خواهم مرا حلال نمايند. از وابستگانم می‌خواهم برای من گريه نكنند كه دشمن از ناحيه من خوشحال شود.
برادر عزيزم چند توصيه می‌كنم به شما عزيزان که اميد اسلام و امام امت هستی.
از جنگی كه بين ظالم و مظلوم است گريزی نيست. جنگی كه در يک سو مظلوم با شكم گرسنه ولی با ايمان قوی و در يک سو ظالم با همه نظام پيچيده و شكم سير ولی تهی از ايمان.
ما می‌جنگيم و توده‌ای كه جان را فدای مكتب می‌كند يک تكّه نان برای خانواده‌اش پيدا نمی‌كند اما وجدان و شرفش وادار می‌كند كه برود جنگ را ادامه دهد تا حق پيروز شود. نيايش و لطيف‌ترين و عميق‌ترين نياز فطری قلب او اين نيست كه به جنگ و فطرتا صلح‌جو است، ولی اصالتی كه در روح او دميده با روحیه انقلابی‌اش به حركت آگاهانه‌اش گام نهاده است. ملاكش را تجلی‌گاه ارزش‌های الهی كه يكی از اين ارزش‌ها شهادت است، احيا می‌كند. در اين جنگ، نبرد ما نبرد شهادت است، شهادتی كه حاوی پيام و حركتی است به سوی صراط مستقيم با هدايت و رهنمودهای امام امت به صراط مستقيم و هدايت در صراط مستقيم به درجه سعادت(شهادت) نائل می‌شويم، اما اگر عرضه اين موهبت الهی را داشته باشيم واقعاً مرگ تحولی است از اين دنيا به آن دنيا. وقتی كه انسان شهادت را حس می‌كند وجود و حياتش معنی و مفهوم پيدا می‌كند و به سوی آرمان، هدف و ارزش‌های خدايی‌اش سوق پيدا می‌كند.
خداوندا! تو آگاهی كه ما نخواسته‌ايم در دست‌يابی به قدرت با ديگران رقابت كنيم. نقش سازنده ما انسان‌ها به خوبی آشكار است. با استفاده از تمام نمودها و جهتی كه اتخاذ كرده‌ايم بتوانيم همه آنچه را كه در زمينه تداوم ايدئولوژی و نشانه‌های دينت است عمل كنيم و برای رسيدن به جامعه توحيدی و به ثبات رساندن دست آوردهای انقلابمان بر پايه ايدئولوژي اسلامی تلاش نماييم، با هرچه غير خدا هست مبارزه نماييم و از هيچ چيزمان هم دريغ نخواهيم كرد.
با تجربه‌های انقلابی‌مان به كمک تمام جنبش‌های آزادی‌بخش جهان و به كمک تمام امت‌های مستضعف خواهيم شتافت و بايد سعی كنيم حركت مكتبی داشته باشيم و به حركت، مبارزه، انديشه‌مان با آگاهی جهت و شكل بدهيم و در مسير الله حركت كنيم.
برادرانم! در مسائل، اول با شناخت كافی و بعد برداشت است كه انسان را تكامل می‌دهد و با توجه به سنجش و درک محتوای انسانی است كه يک فرد را به كار بكشيم كه بعداً اگر از محور خود خارج نشود و ضعف‌های خود را نشان ندهد. بايد اين نيروها را رشد داد و بعد مسئوليت داد كه خود را حقير نشمارد كه بعداً نيروهای انقلابی تضعيف نشود و هرچقدر رابطه نزديكتری با خدا برقرار كنيم هم خدا شما را هدايت خواهد كرد و زمانی‌كه يک رزمنده خوب می‌شويم كه تقوا داشته باشد.
خدايا! به من تقوای ستيز و قدرت تصميم گيری با اراده الهی با روحيه شجاعت، شهامت و صداقت انقلابی بیاموز.
باز بر اين مسائل تكيه می‌كنم كه بايد تسلط فكری داشته باشيم، خودمان مستقيماً تصميم بگيريم و فكرمان مستقل باشد و تمامی وابستگی‌های خودمان را دور بيندازيم و مسائل روزمره‌ای كه با آن برخورد می‌كنيم و يا در جامعه اتفاق می‌افتد درک كنيم و با مسائل بر خودر منطقی داشته باشيم.
برادرم! اگر خواستی يک مبارزه را شروع كنی بايد اول وحدت ايدئولوژيكی داشته باشی و بعد وحدت مبارزه.
اسلام مرز ندارد بلكه اين مرز ايدئولوژيكی است كه اين مرزها را مشخص می‌كند.
«ما جز با زبان آتش و توپ هرگز با دشمن سخن نخواهيم گفت»
به اميد پيروزی و روزی كه در سنگر اسلام به شهادت برسم.
جان نثار نادر 20 /3/ 1360
