شهادت دل بريدن از دنياست

با يكي ديگر از جانبازان سرافراز دوران دفاع مقدس قرار مصاحبه دارم. به موقع عازم محل كارش مي شوم. سئوالاتم را در ذهن مرور مي كنم و مشتاقم تا هرچه زوتر با او ملاقات كنم...
در اولين نگاه متوجه نورانيت و سادگي خاصي در وجودش مي شوم. وقتي كه شروع به صحبت مي كند، خيلي زود متوجه عمق نگاه و تفكرش مي شوم. چند دقيقه بعد، انگار كه مدتهاست كه او را مي شناسم. تحليل هاي دقيق و راهكارهايي كه ارائه مي دهد؛ جلسه گفتگوي ما را شبيه به درس و كلاس هاي دانشگاه مي كند و من تند تند مي نويسم تا مطلبي را از دست ندهم.

****

محمد باقر فقيه در ابتداي بهار زندگي، در سن 20 سالگي، در جزيره مجنون شيميايي شد و حالا بيش از26 سال با اين درد ناآشنا زندگي مي كند.
در طول سخنانش هر دو سه دقيقه يك بار مكث مي كند، نفس تازه مي كند و در آن فاصله صداي خس خس سينه اش به وضوح به گوش مي رسد.
****
در سال 1362 در عمليات خيبر مجروح شد و اين اولين عملياتي بود كه دشمن در سطحي وسيع از بمب هاي شيميايي استفاده مي كرد و تعداد زيادي از رزمندگان به شهادت رسيدند.


****

بازمانده خيبرشكنان مجنون كه با حسرت از روزهاي حماسي جنگ ياد مي كند خاطره اي را بازگو مي كند كه حاصلش اين جمله است «شهادت دل بريدن از دنياست»
مي گويد: بعد از عمليات بيت المقدس در جاده اهواز- خرمشهر، پشت خاكريزي سنگر گرفته بوديم.
جاده زير آتش سنگين دشمن بود. بچه ها در حال دعا و مناجات بودند. من هم در سنگري پناه گرفته و دراز كشيده بودم. در همين لحظات متوجه شدم يكي از بچه ها كه به نظرم آشنا رسيد از بالاي سرم گذشت. - از بچه هاي مسجد امام حسن مجتبي (ع) كه پدرم امام جماعتش بود-. او را كه ديدم، ياد مسجدمان افتادم و ناخودآگاه دلتنگ پدر شدم.
بي اختيار بلند شدم و به دنبالش دويدم.30- 40 قدم به جلو رفتم كه متوجه انفجار مهيب خمپاره اي در پشت سرشدم. برگشتم و ديدم درهمان سنگري كه پناه گرفته بودم خمپاره اي اصابت كرده است....
با تمام وجود حس كردم كه شهادت بدون دل بريدن از دنيا ممكن نيست هيچ تعلقي نبايد باشد حتي تعلق معنوي مثل دلتنگي براي پدر.

****

از او درباره بسيج و تفكر بسيجي مي پرسم و اينكه تفاوت رسالت بسيج در دوران دفاع مقدس و حال حاضر چيست؟ جواب را در اين جمله خلاصه مي كند كه؛ «بسيج يك فرهنگ است با ويژگي هايي مثل آگاهي ،تلاش،خود سازي وولايت مداري كه رسالتش تحقق آرمانهاي انقلاب اسلامي است امروز هم رسالت همان است و فقط صحنه ها تفاوت مي كند» و ادامه مي دهد: بسيجي هاي آن دوره يك امتياز ويژه داشتند. آنجا ميدان شهادت و ايثارگري ظهور داشت و صحنه حقيقتا شفاف و هدف در دسترس بود. «احدي الحسنيين» در صدر انقلاب و دفاع مقدس به سهولت بدست مي آمد؛ بسيجي در صحنه عمل يا پيروز مي شد و قلب ولي زمان را شاد مي كرد و پيام دلنشين امام را مي شنيد يا به فيض شهادت نائل مي شد و به عرش پر مي گشود.
اما امروز موقعيت بسيار خطير به نظر مي آيد. حركت صحيح در فضاي پيچيده و غبار آلود تنها باتمسك به اوامر مقام عظماي ولايت ممكن است و بي شك بصيرت و خودسازي اولين وظيفه بسيجيان امروز است.
****
اين جانباز شيميايي كه دغدغه انتقال فرهنگ ايثار و شهادت به نسل جوان را دارد مي گويد:
نسل جديد كه در دوران انقلاب اسلامي و جنگ نبوده چگونه بايد با ارزشها آشنا شود. بهترين راه ، معرفي الگوهاي دفاع مقدس به آنهاست انتقال ارزشهاو معارف از طريق الگوها روشي تاييد شده است كه ارزشها را درطول تاريخ جاري و ماندگار خواهد كرد. ما نياز به يك حركت منسجم و همگاني در جامعه داريم همه مسئوليت دارند، بازماندگان نسل ايثار و شهادت وظيفه دارند خودرا حفظ كنند تا الگو بمانند ، مسئولين در اجرا و سياست گذاري، الگوها را تقويت كنند ، جامعه، قدر دان اين الگوها باشند و آنها را تكريم كنند، نسل امروز هم با كمال اشتياق الگو پذير باشند .
پيشنهاد مي كنم گروهي كارشناس شاخصهاي اثر گذار در الگو سازي و الگو پذيري را مطالعه و با مباني علمي اين شيوه را بررسي نمايند.
****
محمد باقر فقيه ادامه مي دهد: متاسفانه جانبازان در جايگاه واقعي خودشان نيستند و در مسير پاسداشت مقام جانبازي و ايثارگري غفلت وجود داشته و همين امر باعث شده كه بعضا خود جانباز هم از گذشته خودش فاصله بگيرد. حضرت امام (ره) به روشني مسير پاسداشت مقام ايثارگري را مشخص كرده اند، آنجا كه مي فرمايند: «نگذاريد پيشكسوتان جهاد و شهادت در پيچ و خم زندگي به فراموشي سپرده شوند». اين جمله را اينطور تفسير مي كنم كه؛ اعتلاء ترويج و تعميق فرهنگ ايثار و تفكر بسيجي و نهادينه ساختن آن در انديشه و رفتار مردم و مسئولان است.


****

اين جانباز شيميايي در پايان ، تدوين «سياستهاي كلي نظام براي تعميق فرهنگ ايثاروجهاد درجامعه» به دستور مقام معظم رهبري را گام مهمي درمسير نهادينه سازي فرهنگ ايثار مي داند.
انتهاي گزارش
منبع: سايت قربانيان سلاحهاي شيميايي