نشست ادبيات دفاع مقدس و نگاه نوين نويسندگان

به گزارش خبرنگار نويد شاهد،محمدرضا بايرامي، نويسنده دفاع مقدس در ابتداي اين مراسم گفت: ادبيات آن روزگار، بيشتر شعاري بود و به نوعي ادبيات رسمي و رسانه اي؛ يعني در عرصه ترغيب و تشويق به ميادين جنگ بود. وي افزود: تنگناها و مشكلاتي بر سر راه اين نوع ادبيات از جمله كم تجربگي، حساسيت و توقع زياد جامعه نسبت به اين گونه آثار بود و به نوعي شاهد اعتراض هايي هم بوديم. بايرامي در ادامه گفت: آن اعتراض ها را منفي نمي دانم اما، نبايد آنقدر بازدارنده شوند كه نويسنده نتواند كار و فكر كند و به اين نتيجه برسد كه نوشتن در عرصه دفاع مقدس يك نوع خطر كردن است. همچنين حميدباباوند، نويسنده دفاع مقدس گفت: سال گذشته اثري به مرحله نهايي راه پيدا كرد اما به اين دليل كه اين اثر، يك اثر ضد جنگ است از داوري نهايي كنار گذاشته شد. وي در ادامه افزود: اين سوال پيش مي آيد كه چرا در اين جشنواره مدل داوري به گونه اي است كه كتابي در مرحله نهايي حذف مي شود. باباوند با اشاره به رشد ادبيات دفاع مقدس در سال هاي گذشته افزود: دغدغه ادبيات پايداري با حضور نويسندگان جديد رنگ ديگري گرفته است و ما شاهد آثاري هستيم كه از مقوله دفاع مقدس فاصله گرفته و به ادبيات جنگ نزديك شده اند. وي بيان كرد: در بررسي آثار گذشته دفاع مقدس شاهد آن بوده ايم كه اهميت و بزرگي مقام شهدا همه چيز را تحت تأثير قرار مي داد، در حالي كه در ادبيات جديد جنگ، ترديدهايي نسبت به شيوه هاي رسيدن به اهداف بيان مي شود. اين نويسنده دفاع مقدس افزود: امروزه شاهد جواناني هستيم كه بدون تجربه مستقيم از فضاي جنگ، در حوزه ادبيات جنگ قلم فرسايي مي كنند. امروزه به دليل فاصله زماني با جنگ نه منتقد، نه نويسنده و نه مخاطب در آن فضا زندگي نمي كنند و بيشتر با اتكا به ذهن خود مي نويسند، نقد مي كنند و مي خوانند كه چنين روشي خود معايب و محاسني دارد. البته در گذشته، اگر اثري اينچنيني خلق مي شد مورد انتقاد قرار مي گرفت. فيروزي زنوزي جلالي در ادامه اين نشست گفت: يكي از معضلات ما در ادبيات باستاني و به خصوص جنگ، اين است كه از همه چيز مي گوييم و از هيچ چيز نمي گوييم. وي افزود: ما بايد تعريف خود را از ادبيات معاصر تصحيح كنيم. شايد در دوره اول، شعارزدگي به ادبيات ما لطمه زد، اما در دوره بعد، شاهد خلق آثار ي ازبعد روان شناسي بوده ايم. زنوزي جلالي، همچنين افزود: در ادبيات دفاع مقدس به جايگاه ادبيات نيروي دريايي كم توجهي شده است. همه، نقش نيروي دريايي را در8 سال دفاع مقدس،با فيلم "ناخدا خورشيد"به ياد مي آورند. زنوزي جلالي در ادامه گفت: در بررسي ادبيات دفاع مقدس، شاهد شتاب زدگي و كلي گويي هستيم و گاهي، نويسنده خيلي فني و تكنيكي بدون ماهيت وطني مي نويسد و اگر اسم نويسنده و شخصيت ها را حذف كنيم، ما را به ياد كارهاي مشابه ترجمه مي اندازد. حميد باباوند در ادامه نشست افزود: يكي از مسائلي كه درباره ادبيات پايداري وجود دارد ، بحث ساده انگاري است.يعني اثري بدون اينكه با ارزش و ساختار داستاني و تكنيك نوشتاري سنجيده شود، موضوع و مقوله پرداخته شده آن مورد ارزيابي قرار مي گيرد. فيروز زنوزي جلالي نيز ضمن مثبت خواندن كار سفارشي گفت: نويسنده زماني مي تواند سفارشي بنويسد كه آن موضوع سفارش شده، دغدغه او بوده و سال ها درگيري دروني با آن موضوع داشته، اما زمينه و امكانات نوشتن براي او مهيا نشده است. محمدرضا بايرامي، نويسنده دفاع مقدس در پاسخ اين سوال كه آيا داستان جنگي، بخشي از ادبيات ما خواهد شد؟ گفت: اتفاقاً عمده ترين بخش ادبيات، ادبيات جنگ است و از نظر موضوع، يك بخش كمرنگ از ادبيات نيست. زيرا بهترين شاهكارهاي ادبيات دنيا، كتاب هايي اند كه به موضوع جنگ پرداخته اند. وي در ادامه افزود: شايد دوره گذر طبيعي در ادبيات را طي كرده باشيم. اكنون لازم است كه از ادبيات كلي گويي به ادبيات جزيي گويي برسيم و اگر به اين مرحله رسيديم، به مرحله تحليل خواهيم رسيد. وي در ادامه گفت: شايد هنوز در ادبيات به مرحله تحليل نرسيده ايم، اما به مرحله قبل از تحليل كه تصوير است رسيده ايم. در اين مرحله ادبيات تأثيرگذار است زيرا در اين نوع ادبيات، يك جانبه گري نمي شود. بايرامي افزود: ادبيات دفاع مقدس ما در حال حاضر به سمتي مي رود كه ديگر حالت نفرت به كشور مقابل را نداريم زيرا صدام و رژيم بعث از بين رفته اند. وي يكي ديگر از تفاوت هاي ادبيات جديد دفاع مقدس را نگاه به واقع گرايي ذكر كرد و گفت: ادبيات ما تلاش دارد برخي از مسايلي را كه قبلاً گفتني نبود ،بازگو كند.