شهید «سید حسن شاه‌چراغ» نهم بهمن‌ماه ۱۳۳۱ در یکی از محله‌های قدیمی شهر دامغان به دنیا آمد. در سایه مادری پرورش یافت که متدین، آلایش، علاقه‌مند به اسلام و قرآن و اهل بیت(ع) و روحانیت معظم بود. بازوی ستبر ولایت بود. دنیا و متعلقات آن را وسیله‌ای برای رسیدن به خدا می‌دانست. وی در اولین روز اسفندماه ۱۳۶۴ در پی اصابت موشک رژیم بعثی به هواپیمای حامل ایشان به شهادت رسید.
شهید «عبدالمحمد محمدخانی» یازدهم اسفندماه ۱۳۴۰ در شهرستان سمنان به دنیا آمد. به سوریه و لبنان اعزام شد تا به آموزش رزمندگان شیعه جهت مقابله با اشغالگران صهیونیستی بپردازد. وی در بیست و یکم اسفندماه ۱۳۶۳ در شرق دجله به شهادت رسید.
هم‌رزم شهید «رجب پریمی» نقل می‌کند: «قبل از عملیات والفجر هشت پرسیدم: حاج رجب! حالا که عملیات قراره شروع بشه خواسته‌ای نداری؟ گفت: دارم! می‌خوام شهادتم سحر باشه که نسیم سحری سلامم را به اباعبدالله‌الحسین(ع) برسونه!»
شهید «مجید ایزدبخش» چهاردهم آبان ۱۳۴۱ در روستای رکن‌آباد از توابع شهرستان سمنان به دنیا آمد. در رشته ریاضی فیزیک دیپلم گرفت. معلم بود. در منطقه جنگی علاوه بر انجام مسئولیت‌های مختلف، با ذکر مصیبت‌های اهل‌بیت(ع) و نوحه‌خوانی به تقویت بنیه دینی هم‌رزمان خود همّت گماشت. وی در بیست و دوّم بهمن‌ماه ۱۳۶۴ به شهادت رسید.
شهید «خلیل بیناباشی» هشتم خرداد ۱۳۴۰ در روستای طرزه از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. زمانی که خواست پیکر پاک دوستان غواص و شهیدش را از دستان اروند بگیرد، خود نیز در آغوش اروند به گمنامی شهره یافت. بیست روز بعد دخترش به دنیا پا نهاد درحالی‌که خلیل، غرق در دوستی خدا شده بود و گمنام دریای عشق الهی.
شهید «جمال بنی‌جمال» پنجمین روز از خرداد ۱۳۴۳ در شهرستان اهواز به دنیا آمد. از ویژگیهای بارز شهید آرام، محجوب، خنده‌رو، خوش اخلاقی و راستگو بودن اوست. علاقه زیادی به تلاوت قرآن داشت. گواه این موضوع وجود یک جلد قرآن جیبی آغشته به خون پس از شهادتش است. سرانجام بیستم بهمن‌ماه ۱۳۶۱ به شهادت رسید.