افشار: با فیلم سینمایی «صیاد» می خواستیم پلی بزنیم بین نسلی که جنگ را ندید با نسلی که جنگید
به گزارش خبرنگار نوید شاهد؛ سینما، آیینهای شفاف از هویت تاریخی و فرهنگی یک ملت است. در این میان، بازتاب چهرههای ماندگار و اثرگذار تاریخ معاصر ایران، بهویژه شهدای والامقام، وظیفهای خطیر بر دوش هنرمندان این عرصه است. شهید سپهبد علی صیاد شیرازی، فرماندهای مؤمن، استراتژیستی هوشمند و شخصیتی وفادار به ولایت بود که در سالهای دفاع مقدس، نقشی محوری در حراست از مرزهای کشور ایفا کرد.
فیلم سینمایی «صیاد» با کارگردانی جواد افشار، نگاهی تازه و انسانی به ابعاد کمتر روایتشده از زندگی این شهید دارد؛ از نگاه خانواده و همرزمان گرفته تا مواجهه با دشمنان داخلی و خارجی. در این گفتوگو، افشار از دلایل ساخت این اثر، چالشهای روایت یک قهرمان واقعی و نقش سینما در انتقال مفاهیم ایثار و مقاومت به نسل امروز میگوید و در ادامه آن را می خوانید.
آقای افشار، چه چیزی شما را به سمت ساخت فیلمی درباره شهید صیاد شیرازی سوق داد؟
شهید صیاد شیرازی تنها یک چهره نظامی نبود؛ او نماد اخلاص، ایثار و تفکر ناب انقلابی در بدنه ارتش جمهوری اسلامی ایران بود. ساخت این فیلم برای من صرفاا یک پروژه سینمایی نبود، بلکه وظیفهای در قبال شخصیتی بود که سالها در خط مقدم دفاع از کشور ایستادگی کرد، اما شاید آنگونه که باید در ذهن جامعه امروز شناخته نشده باشد.
با توجه به شخصیت چندلایه و پیچیده شهید صیاد شیرازی، چگونه توانستید ابعاد مختلف شخصیت ایشان را در قالب یک اثر سینمایی به تصویر بکشید؟
شهید صیاد فقط در میدان جنگ حضور نداشت، بلکه در خانواده، در جلسات، در خلوت خود با خدا، همواره شخصیتی اثرگذار بود. ما سعی کردیم تنها به بعد نظامی او بسنده نکنیم. نگاه انسانی به او داشتیم، تا مخاطب بتواند با روحیات و باورهای شخصیاش نیز ارتباط برقرار کند. ترکیب این لایهها در روایت فیلم، مهمترین چالش ما بود.
واکنش خانواده شهید صیاد شیرازی به ساخت این فیلم چگونه بود؟
باید بگویم حسین ترابنژاد نویسنده اثر در این مرحله زحمات زیادی کشیدند، پیش از شروع فیلمنامه، با خانواده محترم شهید صیاد جلساتی داشتیم. برخوردشان بسیار گرم، دلسوزانه و همراه با دقت بود. حساسیت زیادی داشتند که قابل توجه بود.
ساخت فیلمهای دفاع مقدسی در شرایط امروز جامعه چه ضرورتی دارد؟
ما امروز با نسلی مواجهایم که جنگ را ندیده، اما با آثار فرهنگی میتواند با آن دوره ارتباط برقرار کند. ساخت اینگونه فیلمها، نه برای بازگشت به گذشته، بلکه برای انتقال مفاهیم فداکاری، وطندوستی و مسئولیتپذیری است. این مفاهیم اگر درست منتقل شوند، نهتنها تاریخ را زنده نگه میدارند بلکه آینده را میسازند.
در مسیر ساخت فیلم «صیاد» با چه چالشهایی مواجه بودید؟
چالش اصلی، ثبت واقعیتی بود که هم اسناد تاریخی دارد و هم در خاطر مردم هنوز زنده است. کوچکترین خطا میتوانست به تصویر ذهنی مردم از شهید صدمه بزند. همچنین، بازسازی دوران دفاع مقدس، عملیاتها، و فضای امنیتی و سیاسی آن دوران، نیاز به دقت، امکانات و بودجه مناسب داشت که کار را سختتر میکرد.
تلاش داشتید چهرهای تازه از شهید صیاد ارائه دهید. این بازنمایی چقدر در دل مخاطب امروز مینشیند؟
مخاطب امروز، با روایتهای ساده قانع نمیشود. باید شخصیت را با تمام تعارضها و پیچیدگیهایش نشان داد. شهید صیاد، انسانی بود که گاهی دچار دغدغه، دلهره و تصمیمهای سخت میشد. همین حقیقتگرایی، اگر درست به تصویر کشیده شود، مخاطب را با قهرمانی واقعی مواجه میکند، نه یک تصویر کلیشهای.
آیا شخصیت شهید صیاد برای شما ابعاد الهامبخش داشت؟
قطعاً. او الگویی بود برای فهم اینکه چگونه میتوان در سختترین موقعیتها هم مؤمن ماند و تصمیم درست گرفت. نظم، تقوا، احترام به فرمان ولایت و مردمداریاش برای من شخصاً درسآموز بود. هر بار که به او فکر میکردم، مسئولیت کار برایم سنگینتر میشد.
در مورد بازیگر نقش شهید صیاد، چطور به انتخاب نهایی رسیدید؟
انتخاب بازیگر برای نقش شهید صیاد، یکی از مهمترین تصمیمها بود. ما دنبال کسی بودیم که نهفقط از نظر چهره، بلکه از نظر روحیه و نگاه هم به شخصیت نزدیک باشد. در نهایت، بازیگری را انتخاب کردیم که با دقت و مطالعات زیاد وارد نقش شد و تلاش کرد با فروتنی و درک، به آن شخصیت نزدیک شود.
نگاه شما به کارکرد سینما در ترویج فرهنگ ایثار چیست؟
سینما اگر درست و صادقانه عمل کند، میتواند تأثیری عمیقتر از هر رسانه دیگری در ذهن مخاطب بگذارد. ما باید بهجای شعار دادن، روایتهای واقعی و تأثیرگذار بسازیم. فرهنگ ایثار نیاز به روایتهای زنده دارد، نه صرفاً تصویرهای خاکخورده.
سخن پایانی شما برای مخاطبان علاقهمند به سینمای دفاع مقدس چیست؟
امیدوارم تماشای فیلم «صیاد» نهتنها یاد و خاطره این شهید بزرگوار را زنده کند، بلکه انگیزهای باشد برای شناخت بهتر شهدا و ارزشهایی که برایشان جان دادند. این سینما، متعلق به همهی ماست، اگر با صداقت، تعهد و شناخت واردش شویم.
انتهای پیام/