روایت زندگی یک شهید و همسرش در «من خواب دیده بودم»
به گزارش خبرنگار نوید شاهد، در ابتدای این کتاب آمده است: تقدیم به امام حسن (ع) مردی که حلم در برابرش زانو زد.
فصل‌های این کتاب در قالب سی‌ودو «پاره» برای مخاطب روایت شده است.
کتاب «من خواب دیده بودم» روایتی متفاوت از یک روحانی مبارز دارد. البته این کتاب توصیفی از شرایطی که ساواک برای روحانیون به‌وجود آورده بود را هم ارائه می‌می‌دهد که خواندن آن خالی از لطف نیست.
برای آشنایی بیشتر با قلم نویسنده بخشی از این کتاب را می‌خوانید: هنوز یک ماه از پیروزی انقلاب نگذشته بود که امام به غلامحسین ماموریت رفتن به هرمزگان را داد. همان‌طور که بعدها به آدم‌هایی مثل «عبدالله والی» دستور داد برای فقر زدایی به هرمزگان برود و والی سرنوشتش را به هرمزگان گره زد. همه مطیع بودند تا آخرین نفس. غلامحسین تازه دفتر تبلیغات قم را تاسیس کرده بود. اما دستور امام (ره) را نمی‌شد زمین گذاشت.
غلامحسین حقانی فروردین سال ۱۳۲۰ شمسی در قم متولد شد. او در کودکی به همراه خانواده‌اش به تهران مهاجرت کرد. حقانی پس از تحصیلات ابتدایی به تشویق پدرش به مدرسه علمیه مجتهدی تحت نظر «احمد مجتهدی‌تهرانی» رفت و همزمان در مدرسه علمیه مروی تهران نیز نزد پدرش به تحصیل پرداخت. حقانی پس از طی مراحل اولیه تحصیل راهی قم شد و دروس طلبگی را نزد اساتیدی چون امام «خمینی (ره)»، «سید محمد محقق داماد» ، «مرتضی حائری یزدی»، «سید محمدرضا گلپایگانی» و «مرتضی مطهری» گذراند و موفق به اخذ درجه اجتهاد گردید. وی همزمان با تحصیلات حوزوی، در مدرسه دین و دانش قم تحت مدیریت «سید محمد بهشتی» تحصیلات دبیرستان خود را به پایان رساند. حقانی همزمان با تحصیل، به تدریس در حوزه علمیه قم نیز پرداخت. او سال ۱۳۴۰ ازدواج کرد که ثمره این ازدواج شش فرزند بود. یکی از فرزندان او پس از شهادتش به دنیا آمد که نامش را به یاد پدرش غلامحسین نامیدند.«غلامحسین حقانی» در هفت تیر 1360 در سن چهل سالگی در انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی به شهادت رسید و پیکر او پس از تشییع در قبرستان به خاک سپرده شد.
این کتاب توسط نشر شاهد در 272 صفحه و شمارگان هزار نسخه منتشر شده است.
انتهای پیام /
