قهرمان فاضلي

حالا وقتي باران مي‌آيد
به پنجره‌هاي بسته زُل مي‌زنم
و آيينه‌هاي هزار توي خيالم را
به ضريح كبوترها دخيل مي‌بندم.
حالا وقتي باران مي‌آيد
به صندوقچه عتيقه‌ام برمي‌گردم
و لبخند تو را در عكس‌هاي جبهه
به هزار چشم افسوس مي‌نگرم.
متعالي‌ترين مرحله و مرتبه عشق، فاني شدن و جان نهادن بر سر پيمان و گذشتن از هستي و متعلقات در طريق حبّ معشوق و معبود است. بنابراين «شهادت»،‌ بلندترين مرتبه عرفان عملي است و استقبال از شهادت‌طلبي و فناء في‌الله، ‌برترين آرزوي يك عارف در طريق وصل است.
و چه زيبا،‌ قهرمان فاضلي، اين پدر والامقام شهيدان: امامعلي، جانعلي و اسماعيل فاضلي، مشعلدار عروج آسماني فرزندانش در راه رسيدن به معبود شده است.
او عارف وارسته‌‌اي‌ست كه هر چه داشته بر طبق اخلاص نهاده و به درگاه دوست ارزاني نموده است.
اعطاي نشان ايثار، بهانه همنشيني ما با اين اسوه صبر و شكيبايي است.