محسن آسمانی شد تا خرمشهر آزاد شود

نوید شاهد: شهید محسن وزوایی در طول جنگ تحمیلی، در عملیات‌های متعدد با مسئولیت‌های گوناگون حضور داشت. در 20 آذر 1360، در عملیات مطلع الفجر فرمانده بود. در اسفند سال 1360 فرمانده گردان حبیب بن مظاهر و تیپ تازه تأسیس محمد رسول اللّه (ص) گردید که در عملیات فتح المبین، این گردان نوک عملیات بود.
با تأسیس تیپ 10 سیدالشهداء، فرمانده این تیپ شد. همین تیپ، در 23 فروردین ماه 1361 وارد عملیات بیت المقدس شد و برای اجرای بهتر عملیات، با تیپ حضرت رسول صلی الله علیه و آله ادغام گردید و محسن وزوایی نیز فرماندهی محور اصلی را عهده‌دار شد.
محسن وزوایی، این عاشق وارسته و آگاه، پس از ماه ها مجاهدت و مبارزه با دشمنان اسلام و حماسه آفرینی در عملیات‌های متعدد و به ویژه بیت المقدس، سرانجام در دهم اردیبهشت ماه سال 1361، در 22 سالگی هنگام هدایت نیروهای تحت امر خود، بر اثر اصابت گلوله و ترکش به شهادت رسید .

حکم مسئولیت

به برادر محسن وزوائی

از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ( منطقه ۱۰ فرماندهی)

موضوع حکم

با تاییدات خداوند متعال و با توجهات حضرت ولی عصر (عج) شما به مسئولیت فرماندهی تیپ سیدالشهدا (ع) سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منطقه ۱۰ تهران منصوب می شوید. امید است تحت رهبری حضرت امام خمینی توفیق پاسداری از دست آوردهای انقلاب و فضیلت شکر وشرف شهادت در تحقق قانون خدا بر زمین را نصیب خود نمائید.

فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی – منطقه ۱۰

آقا محسن زنده باشی

محسن وزوائی: احمد، احمد وزوائی

حاج احمد (متوسلیان): وزوائی، بگو، احمد هستم، احمد.

وزوایی: احمد جان، صدا ی الله اکبر را می شنوی؟ کار برقازه تمام شده. شنیدی؟ صدای الله اکبر بچه ها را می شنوی؟ «الله اکبر»!

حاج احمد: محسن، محسن،تکرار کن،تکرار کن!

وزوایی: احمد جان برقازه تمام شد. کارش تمام شد. بچه ها الان دارند توی مقر اینها...

حاج احمد: آقا محسن، زنده باشی! برادر جان، زنده باشی!

وزوایی: شما سفارش دیگری ندارید؟

حاج احمد: ببین محسن! سریع آنجا را پاکسازی کنید، سریع ! به بچه های خودتان هم آرایش بدهید... اصلاً من الان می آیم آنجا، موفق باشید خدا نگهدارتان تمام.

(در مرحله ۴ عملیات فتح المبین، رزمندگان تیپ ۲۷ محمد رسول الله (ص) از دو محور وارد عمل شدند محور اول «امامزاده عبسا – عین خوش» بود و محور دوم، حرکت به سوی تپه های برقازه تا با انهدام مواضع قرارگاه تاکتیکی سچاه ۴ ارتش عراق ،تیر خلاص بر گیجگاه دشمن شلیک شود.)

نیروهای گردان حبیب از تیپ ۲۷ که فرماندهی آنها بر عهده محسن وزوایی بود. آنچنان مردانه و با تنها چند شهید، توانسته بودند مواضع قرارگاه تاکتیکی سپاه چهارم عراق را تصرف کنند که باورش برای فرماندهان ارشد سپاه و ارتش در قرارگاه عملیات و برای نیروهای دشمن، خصوصاً صدام ملعون که شخصا در تپه برقازه حضور داشت، مشکل نبود.

اسیران عراقی در این مرحله از عملیات فتح المبین می گفتند: اگر شما (نیروهای گردان حبیب) اندکی زودتر رسیده بودید، صدام را هم می توانستید دستگیر کنید... ژنرال «حسین کامل مجید» داماد معدوم صدام بعد از فرار به اردن در زمستان سال ۱۳۷۴ در مصاحبه ای با نشریه «السفیر» گفته بود:

«.... در عملیات «شوش – دزفول» (فتح المبین)، هنگامی که نیروهای ایران در منطقه سپاه چهارم عراق پیشروی کردند واحدهای پشتیبانی این سپاه رزمی نیز از بین رفت و چیزی نمانده بود که صدام و همراهان او که من هم جزء آنها بودم، به اسارت نیروهای ایرانی درآیند. در آن لحظات رنگ از چهره صدام پریده و بسیار نگران بود. صدام به ما نگاه کرد و گفت از شما می خواهم در صورتی که اسیر شدیم، من و خودتان را بکشید....»

اینها را گفتیم تاعمق اهمیت اقدامات گردان حبیب در عملیات فتح المبین که با فرماندهی مقتدرانه شهید وزوایی وارد عمل شده بود، تا حد اندکی برایتان روشن شود.

محسن ، فرمانده تیپی که لشکر شد!

بعد از اتمام عملیات فتح المبین، همزمان با مراجعت وزوایی به تهران از سوی فرماندهان عالی رتبه سپاه، طرح تشکیل تیپ رزمی جدیدی در دستور کار قرار گرفته بود. به خاطر موفقیت های وزوایی در فرماندهی گردان حبیب طی عملیات فتح المبین از او دعوت کردند تا مسئولیت فرماندهی این تیپ را بپذیرد. ابتدا از روی تواضع از پذیرش این مسئولیت امتناع کرد ولی بعد از پیشنهاد مؤکد رئیس شورای عالی دفاع، حضرت آیت الله خامنه ای، فرماندهی تیپ را پذیرفت.

به دنبال تهیه و تصویب چارت سازمانی تیپ و تعیین کادرهای فرماندهی و رده های ستادی آن که غالباً از افراد جنگ آزموده سپاه منطقه ۱۰ (تهران) در جبهه های غرب همچون علی اصغر رنجبران، علیرضا موحد دانش، عباس ورامینی، حسن بهمنی، کلهر و ... بودند. محسن وزوایی فرماندهی تیپ ۱۰ سید الشهدا را به عهده گرفت. فرمانده سپاه پاسداران منطقه ۱۰ کشوری – داود کریمی – روز یکشنبه ۱۵/۱/۱۳۶۱ حکم فرماندهی وزوایی را همانگونه که در ابتدای مطلب آمد صادر کرد.

اولین کسی که تکبیر گفت

وقتی تیپ ۱۰ سید الشهدا (ع)به فرماندهی محسن وزوایی به دو کوهه آمد تا برای عملیات بیت المقدس آماده شود، نظر حاج احمد متوسلیان این بود که به جهت تقویت توان رزمی، این تیپ و تیپ ۲۷ در هم ادغام شوند.

حاج احمد رو کرد به وزوایی و گفت: آقا شما می دانید ما اینجا بحثمان دنیاطلبی نیست؛ به همین دلیل اگر شما با ادغام این دو تیپ موافق هستید خودتان بگوئید کدام تیپ باید دردیگری ادغام بشود. ما از شما قبول می کنیم.

وزوایی بالافاصله گفت: تمام حرف های شما صحیح بود. ما هم خدا شاهد است هیچ داعیه ای نداریم. قصد همگی برادران انشاءالله خدمت در راه اسلام و انقلاب است. برای همین هم اختیار آن را به خودتان واگذار می کنیم هر چه شما بگوئید. ما از جان و دل قبول می کنیم.

حاج احمد چند دقیقه ای سکوت کرد و چیزی نگفت انگار داشت فضای جلسه را می سنجید. بعد خیلی آرام گفت: پیشنهاد من این است که بچه های تیپ سید الشهدا (ع) بیایند توی تیپ ۲۷ ناگهان از همه طرف صدای تکبیر بلند شد. اولین کسی هم که تکبیر گفت خود وزوایی بود.

اینها همه نشان از احترامی داشت که محسن وزوایی برای فرمانده خود – حاج احمد متوسلیان – قائل بود و هنوز اعتقاد داشت که اگر چه فرمانده تیپ شده است، اما باید مطیع قلبی فرمانده قلبش، حاج احمد باشد.

محسن ، غوغا کرد!

در عملیات بیت المقدس (آزاد سازی خرمشهر) نیروهای تیپ ۲۷ محمد رسول الله برای عملیات در ۲ محور سازماندهی شدند. فرمانده محور دوم که «محرم» نام داشت را محسن وزوایی پذیرفت و جانشین این محور هم حسین خالقی بود.

حاج محمد ابراهیم همت، جانشین وقت فرماندهی تیپ ۲۷ در این زمینه می گوید: «.... محور دوم، برادر محسن وزوایی و برادر حسین خالقی، دو نفری هستند که از جنگهای منطقه غرب و در مبارزه با ارتش عراق، متحمل شدیدترین زجرها شدند؛ مخصوصا در نبردهای بازی دراز. برادر محسن وزوایی در عملیات قبلی (نبرد فتح المبین) از نظر فرماندهی و مدیریت عملیاتی خودش غوغا کرد...)

پیروزی برای امت مظلوم

محسن وزوایی در بخشی از سخنرانی توجیهی اش برای نیروها، قبل از شروع عملیات بیت المقدس گفت: «درست است که اینجا برای برادرهای گردان، به قدر کفایت امکانات و تجهیزات موجود نیست می دانیم که خیلی از نیروها حتی قمقمه آب هم ندارند، ولی چاره ای نداریم جز اینکه حمله را شروع کنیم تا ان شاءالله به یاری اقا امام زمان (عج) برویم و پیروزی را برای امت مظلوممان به دست بیاوریم.»

شهادت در ایستگاه گرمدشت

مرتضی مسعودی، فرمانده گردان مقداد از نبرد وزوای و یاران او در ایستگاه گرمدشت طی روز اول عملیات بیت المقدس (۱۰ اردیبهشت ۱۳۶۱ ) می گوید:

«.... فرمانده محور ما، برادر وزوایی، به دلیل موقعیت وخیم منطقه ناچار شد خودش وارد عمل بشود و به آنجا بیایدو از آنجا که آتش دشمن شدید بود و آتش توپ، تانک و سلاح های دیگر دشمن روی منطقه شدیداً اجرا می شد و هلی کوپترهای عراقی هم از آسمان آنجا را زیر آتش گرفته بودند، یکسری از بچه های ما مظلومانه زیر آتش سهمگین دشمن به شهادت رسیدند. برادر وزوایی و چند نفر دیگر از بچه ها هم همان جا به شهادت رسیدند. نفرات همراه ایشان عبارت بودند از برادر حسین تقوی منش، معاون شهید وزوایی و بی سیم چی ایشان.»

اینگونه بود که «محسن وزوایی» دانشجوی مسلمان پیرو خط امام، فرمانده نبرد بازی دراز و پیکار فتح المبین، بنیانگذار تیپ (لشکر) ۱۰ سید الشهدا (ع) و سرانجام فرمانده محور عملیاتی محرم از تیپ ۲۷ محمد رسول الله (ص) به شهادت رسید.

خبری که مکتوم ماند!

دقایقی بعد، عباس شعف، فرمانده گردان میثم تمار، با بی سیم خبر شهادت وزوایی را به حاج احمد متوسلیان داد؛ خبری که گریه حاج احمد را درآورد. به صلاحدید حاج احمد، قرار شد خبر شهادت وزوایی برای جلوگیری از تضعیف روحیه نیروهای خط مکتوم بماند. به همین خاطر عباس شعف و چند نفر دیگر از مسئولین گردان میثم، پیکر وزوایی را در حالی که صورتش را با چفیه ای سیاه پوشانده بودند، با استفاده از موتورسیکلت به سرعت از صحنه درگیری به عقب منتقل کردند.

با فاصله کوتاهی، حسین تقوی منش، جانشین اول وزوایی در محور محرم و عباس شعف، فرمانده گردان میثم هم شهید شدند و حسین خالقی، فرماندهی محور را بر دوش گرفت.

منبع: مجله فرهنگ مقاومت یکشنبه ۲۷ اردیبهشت ۸۳ شماره ۱۷۹۴۴