شهيد شيرودي، عقاب تيز پرواز هوانيروز در عمليات بازي دراز

به گزارش نويد شاهد سرتيپ خلبان علي اكبر شيرودي امير سرافراز ارتش اسلام در دي سال 1334 در شيرود تنكابن به دنيا آمد.

وي دوران ابتدايي و دبيرستان را در تنكابن پشت سر گذاشت، سپس به تهران رفت و پس از طي مراحل جذب در هواپيمايي نيروي زميني ارتش (هوانيروز) و گذراندن آموزش خلباني به اصفهان اعزام شد.

شهيد شيرودي در طول دوران قبل از انقلاب در زمينه هاي مذهبي فعاليت مي كرد و عليه رژيم شاه فعاليت هايي را انجام مي داد.

اين شهيد بزرگوار هوانيروز با سختي و مصائب بسيار تا سوم متوسطه در زادگاهش به تحصيل پرداخت، سپس راهي تهران شد و همراه با كار به تحصيل ادامه داد.

شهيد شيرودي با اتمام تحصيلات متوسطه در سال 1351 وارد ارتش شد و دوره مقدماتي خلباني را در تهران به پايان رساند، سپس دوره هلي كوپتري كبرا را در پادگان اصفهان ديد و با درجه ستوانياري فارغ التحصيل شد.

وي پس از سه سال خدمت در ارتش به كرمانشاه رفت و با شهيد احمد كشوري و چند نفر ديگر آشنا شد، بطوريكه بيشترين اوقات را با آنان مي گذراند و با اوج گرفتن جريانات انقلاب اسلامي، شهيد شيرودي از ارتشياني بود كه به صفوف راهپيمايان پيوست و به دستور حضرت امام خميني(ره) مبني بر فرار سربازان از پادگان ها او نيز خارج شد.

پس از خروج از پادگان درصدد تشكيل گروهي چريكي بر آمد و با تعدادي از دوستانش در كرمانشاه در اين زمينه اقدام كرد تا اينكه امام(ره) به ميهن بازگشتند و انقلاب به پيروزي رسيد.

شهيد شيرودي پس از جريانات پيروزي انقلاب با پيشمرگان كرد مسلمان همكاري كرد و سپس با تشكيل سپاه پاسداران انقلاب اسلامي، به سپاه غرب كشور پيوست.

زمانيكه جنگ و درگيري هاي مسلحانه از سوي گروهك هاي معاند نظام اسلامي و ضد انقلاب در كردستان آغاز شد، شيرودي و چند تن ديگر از خلبانان شجاع هوانيروز وارد معركه جنگ شدند و چنان دليرانه با دشمنان اين مرز و بوم در دفاع از اسلام به مبارزه پرداختند كه شهيد دكتر مصطفي چمران، او و همرزمانش را ستاره هاي درخشان جنگ كردستان ناميد و شهيد تيمسار فلاحي نيز او را ناجي غرب و فاتح گردنه ها و ارتفاعات «آربابا»، «بازي دراز»، «ميمك»، «دشت ذهاب» و پايگاه ابوذر معرفي مي كرد.

شهيد شيرودي بالاترين ساعت پروازي جنگ را در جهان داشت و با بيش از 40 بار سانحه و بيش از 300 مورد اصابت گلوله به هلي كوپتر، سرسختانه مي جنگيد و هميشه عاشق به تمام معني امام(ره)، ملت و ايران بود.

وي بارها هنگام پرواز مي گفت: وقتي كه پرواز مي كنم حالتي دارم همانند يك نفر عاشق كه به طرف معشوق خود مي رود، هر لحظه فكر مي كنم كه به معشوق خود نزديك تر مي شوم و به آن آرزوي قلبي كه دارم مي رسم، ولي وقتي برمي گردم هرچند كه پروازم موفقيت آميز بوده باشد باز مقداري غمگين هستم چون احساس مي كنم هنوز آنطوريكه بايد خالص نشدم تا مورد قبول دعوت خدا قرار بگيرم.

علي اكبر شيرودي در نهايت به خلوصي كه خواهانش بود رسيد و مورد دعوت حق قرار گرفت و در هشتم ارديبهشت سال 1360 در حاليكه تانك هاي عراقي به طرف «قره بلاغ» دشت ذهاب در حركت بودند، با هلي كوپتر به مقابله با آنان پرداخت و پس از انهدام چندين تانك، از پشت سر مورد اصابت گلوله تانك قرار گرفت و به شهادت رسيد و پيكر پاك و مطهرش در گلزار شهداي شيرود به خاك سپرده شد.

تيمسار فلاحي پس از شهادت شيرودي گفت: وقتي خبر شهادت شيرودي را به امام(ره) دادم، يك ربع به فكر فرو رفتند و حضرت امام(ره) در مورد همه شهدا مي گفت خدا آنها را بيامرزد ولي در مورد شيرودي گفت او آمرزيده است.

شهيد شيرودي عاشق انقلاب و ولايت بود و همواره سعي مي كرد پيوند مستحكمي بين ارتش و روحانيت برقرار كند و در اين راستا از هيچ تلاشي فروگذار نمي كرد.

او عاشق پرواز بود، براي پيروزي و نبرد عليه دشمن، زمان را نمي شناخت و شبانه روز براي پيشبرد اهداف جنگي تلاش مي كرد.