«شهید اسماعیل دقایقی» از ولادت تا شهادت

اسماعيل خوانده بود که مردان بزرگ و تاريخ ساز براي رسيدن به آرمان خود هجرت مي کنند.
خوانده بود که پيامبر )ص( و ياران او براي مبارزه با ظلم و بيعدالتي و سازندگي جامعه اسلامي از مكه به مدينه هجرت کردند. خوانده بود كه ابراهيم )ع(، بزرگترين بت شكن تاريخ، براي برپايي خانه توحيد به سرزمين خشك و بي آب هجرت كرد، و فرزند خود اسماعيل را به قربانگاه معشوق برد. چرا كه در هجرت منافعي است كه فقط مردان آسماني آن را درك مي كنند.
او درباره سرگذشت انسانهاي بزرگ کتاب هاي فراوان خوانده بود. اسماعيل براي دستيابي به تكامل، شهرهاي خوزستان را در نورديد و به جستجوي حقيقت هستي پرداخت و سرانجام در يك روز تاريخي به يقين رسيد و به ملكوت اعلا پيوست. او شهيد اسماعيل دقايقي است.

دوران کودکي و نوجواني

تعبد و التزام خانواده شهيد نسبت به اصول و مباني دين و ارز شهاي اسلامي در دروان رژيم فاسد پهلوي، زبانزد عام و خاص بود . پايه هاي اساسي فکر و اخلاق و روح و روان اسماعيل نيز در چنين کانون گرم وبا محبتي پي ريزي شد.

زندگي همراه با پايبندي به اصول انساني و اسلامي و حفظ سنن مرسوم در چنين محيطي که از هر طرف موردتهاجم فرهنگ بي تعهد بيگانگان قرار گرفته بود. مي توان گفت که خانواده دقايقي نيز جزء معدود خانواد ه هايي بود که در دريا دامن تر نکرد و در چنين محيطي به سان بسياري از خانواده هاي ديگر تقيد خود را به مباني و احکام و حقايق حقه دين محمدي )ص( حفظ نمود و همواره ملتزم به دستورات مکتب غني اسلام ماند.

نکته اي که بيش از هرمسئله ديگري او را از همسالانش در همان اوان طفوليت ممتاز و مشخص ميساخت هوش وذکاوت سرشار او بود. اين عامل موجب شده بود که مرغ جانش را در فضاي بيکران تعاليم احکام اسلامي به طيران درآورد و همواره با شوق و وجد و اشتياق وصف ناپذيري به فراگيري و عمل به ارز شهاي اسلامي بپردازد.

هنرستان شرکت ملي نفت اهواز در آن زمان يکي از مراکز فعال و مهمي بودکه توسط هنرجويان کوشا و متعهد و عاشق به اسلام به مرکز مبارزه عليه رژيم شاه تبديل شده بود.
اسماعيل از اين رهگذر با برادر محسن رضايي فرمانده پيشين سپاه پاسداران انقلاب اسلامي که ازآشنايان وادي مبارزه و مجاهدت بود طرح دوستي ريخت و به مبارزه عليه شاه و ديگر عوامل رژيم در منطقه خوزستان شدت بخشيد.
اين در حالي بود که او بيش از15 سال از عمرش نگذشته بود که زندگي همراه با عقيده و مبارزه را براي خود برگزيد. البته اين گونه زيستن را که همانا هرگزنياسودن و جان و تن به رنج سپردن بود، در سراسر زندگي پربار خود، به منصه ظهور نشاند و به ديگرسخن مي توان حيات او را مصداق اين لاکم گهربارحیات عقیده و جهاد است دانست.

بر اين اساس صبح روز رژه نيروهاي مسلح به اتفاق گروه عملياتي، مواد منفجره راکنار ستو نهاي مجسمه کار گذاشت و از آن جا دور شد. ولي متأسفانه چاشني مواد منفجره عمل نكرده و روز بعد چون بيم آن مي رفت که موادمنفجر بشود و انسا نهاي بي گناه کشته شوند براي جلوگيري از حادثه ناگوار آن را خنثي مي کند.

او با تدريس مطالب علمي آنان را با فرهنگ اصيل اسلامي آشنا کرده و جذب فعاليتهاي اسلامي نمود. اين فعاليت هاي فرهنگي در حد بسيار مؤثري عامل بازدارند ه اي شد تا بسياري از توطئه هاي رژيم شاه در خصوص ترويج فرهنگ غربي در اين منطقه ازخوزستان با شکست روبرو شود. دقايقي در راستاي اين تلاش فرهنگي نوجوانان و جوانان زيادي را جذب اسلام عزيز نمود و با مبارزات فرهنگي خود بسياري از توطئه هاي رژيم را که سعي در بي قيد بار آوردن جوانان در مناطق نفت خيز كشور داشت، خنثي نمايد.
باوجودي كه منطقه آغاجاري مرکز نفوذ فرهنگ غرب توسط کارشناسان نفتي خارجي بود، و از طرفي مرکز ساواک در منطقه آغاجاري و بهبهان به شمار مي رفت.
در اثر تلاش هاي شبانه روزي اسماعيل و همرزمان او به يکي از مراکز مبارزاتي جوانان و مردم اين منطقه تبديل شد.

در زندان طاغوت

شايسته است ماجراي زنداني شدن دقايقي را از زبان برادر ارجمند او بشنويم:
«در آبان سال 1353 تعدادي از دوستان اسماعيل دستگير شدند. در اهواز به من اطلاع دادند که آقاي محسن رضايي و چند نفر ديگر را دستگير کرد ه اند و در جستجوي اسماعيل هستند. اسماعيل آن روز براي ديدار خانواده به آغاجاري رفته بود.قرار شد هرچه سريعتر به او اطلاع دهم که روزشنبه قصد دارند شما را به محض آمدن به هنرستان دستگير کنند. عصر جمعه موفق شدم اسماعيل را ببينم و جريان را براي او شرح دهم. او بلافاصله به اتفاق چند تن از دوستان مخفيانه به خانه خود دراهواز رفت و کتا بها و جزوه ها ووسايلي را که لازم بود پنهان كند از منزل خارج كرد. صبح شنبه وقتي اسماعيل به هنرستان رفت،همانجا توسط عوامل سازمان امنيت دستگير شد. ظهر که به خانه رفتم ديدم وسايل خانه به هم ريخته است.

حتي رختخواب ها را هم پاره کرده بودند. ميان وسايل به هم ريخته اتاق يک دفترچه کوچکی پيدا کردم که اسامي بچه هايی که با رژيم مبارزه ميکردند در آن ثبت شده بود.آن را برداشتم و خوشحال از اين که چيزي دستگيرشان نشده ازهمسايه ها شرح حادثه را پرسيدم و متوجه شدم که سازمان امنيت در غياب ما آمده و آنجا را به هم ريخته است. وقتي براي ملاقات اسماعيل به زندان رفتم دو پاسبان يکي همراه من و يکي همراه اومراقب رفتار ما بودند. پس از سلام و احوالپرسي، او در يک لحظه مناسب توانست خود را به من برساند و بگويد: آن دفترچه حاوي اسامي بچه هارا از بين ببر .

اسماعيل پس از آزادي از زندان از هنرستان اخراج گرديد. ولي بعدها به دستور ساواک به دروغ وافترا گفته مي شود که به علت غيبت زياد اخراج شده است. مي توان گفت که اسماعيل با استفاده از فضاي سالم و روحيه انقلابي خانواده خود، خيلي ازکارهاي مخفي را در محيط منزل انجام مي داد و اين شيوه بهترين امکان براي اختفاي بيشتر کار او بود. خصوصيات وسجاياي اخلاقي و شيوه مبارزاتي او را در آن ايام از زبان دوست هميشگي او محسن رضايي مي شنويم:اسماعيل شور و شجاعت خاصي در مبارزه و رازداري که از صفات مهم يک مبارزه بود، در خود داشت.
به طوري که ازکليه مسائل حتي اسلحه و مهمات ما مطلع بود ولي نزديکترين افراد به او بي اطلاع بودند.

فعاليتهاي سياسي در دانشگاه

دقايقي با تجارب مبارزاتي که در هنرستان و دانشگاه اهواز اندوخته بود با آگاهي کامل از رشته هاي تحصيلي دانشگاه ها، رشته علوم تربيتي را انتخاب کند.
مهمترين دلايل او در رابطه با تغيير رشته دلبستگي به مباحث انساني و اجتماعي و حضور در محيط وسيع تر و پيوستن به دوستان مبارز بود.
دقايقي در دانشگاه هاي اهواز و تهران به مبارزات عقيدتي، سياسي و نظامي خود ادامه داد. ويكي از دانشجويان متعبد و متشرع به شمار مي رفت.اين تعهد همه جانبه به احکام الهي زبانزد دوستان و آشنايان او شده بود. او واجبات و مستحبات خود را به نحو احسن به جا مي آورد و از هرگونه اعمال خلاف شرع تا آنجا که مي توانست باحوصله وبابرخورد اسلامي جلوگيري به عمل مي آورد. اين ويژگي خاص، در تمام مسير زندگي پر افتخار او بود.

اسماعيل در دانشگاه با جريانات التقاطي و غير اصيل اسلامي، موضع مشخص و قاطعي از خود نشان می داد.
چنانچه در بسياري از مباحث نظري و فلسفي دانشجويان پيرامون مکاتب ديگر، به ويژه آ ن هايي که گرايشات مارکسيستي يا شبه التقاط يا التقاطي محض داشتند، شرکت فعال داشت و ازديدگا ههاي اسلامي دفاع مي ک‌رد. به هر حال می توان مناقشات دقايقي با دارند گان ايد ه ها و تفکرات غيراسلامي را بر گهايي زريني از حیات پر خطر وخاطره او دانست.
او مي دانست که پيمودن اين راه به تلاش بسيار نياز دارد تا درخت آزادي و حقايق اسلامي به بار نشيند و همگان از اين درياي طوفان خيز وابستگي و استعمار به ساحل آرامش و رهايي برسند.
شهيد دقايقي با شناخت درست نسبت به تعدادي از گردانندگان انجمن اسلامي دانشکده علوم تربيتي که شديداً متأثر از ديدگا ه هاي گروه گ منافقين بودند به بيان انحرافات آنان پرداخت و در مقابل آنان قاطعانه موضعگيري کرد. او در پرت و بحث هايي که با اين جماعت داشت،سرانجام چنين نتيجه گرفت که اين افراد هرچند در آن زمان احساس ات خوبي نسبت به مردم وکشور دارند ولي از نظر شناخت عميق مسائل مذهبي به شدت ضعیف هستند، و محورهاي اساسي فکر و انديشه شان بر پايه اصول محکمي استوار نيست. اين شهيد بزرگ در ارتباط با مسئله «شناخت ايدئولوژيکي » که هواداران آن گروهك دربحثهاي خود از بيان روشن آن ناتوان بودند و به داشتن گرايشات مارکسيستي شهرت داشتند، عقايد اين گروهك را مورد ترديد و انکار جدي قرار دادو از آ نها كاملا جدا شد.