دانشگاه اصلي

امير 17 ساله، داراي خانواده اي مرفه و تنها فرزند پدر و مادري پزشك است. او براي رهايي از مشكلي كه برايش مي آيد، در تاريخ 3/9/1365 نامه اي به مجلۀ زن روز مي نويسد و از آنها راهنمايي مي خواهد.
امير در نامه خود از مشغله زياد پدر و مادرش گلايه مي كند و اينكه از صبح تا پاسي از شب را در خارج از خانه سپري مي كنند و برايشان مهم نيست كه تنها فرزندشان كجاست و چه مي كند؟ آنها نزديك به يك سال است كه به سبب تمكن مالي، دخترخاله امير را كه از خانواده اي متوسط است، به سرپرستي قبول مي كنند و از آن زمان تاكنون آن دختر در غياب پدر و مادر تمام ساعات شبانه روز با امير در خانه تنهاست. او دختري است، آميخته با وسوسه هاي شيطاني كه دائم در حال تحريك امير به ارتكاب گناهي كبيره است. امير تمام تلاش خود را مي كند تا از آن شيطان زن نما دور بماند؛ چرا كه پدر و مادر امير اهميتي به اين مسائل نمي دهند و در ميان گذاشتن اين مسئله با آنها فايده اي ندارد. آنها افرادي غرب زده هستند كه فقط ادعاي تمدن مي كنند و رفتار آنها بيرون از منزل دست كمي با رفتارهاي دختر خاله امير ندارد.
امير تا تاريخ 1/10/1365 جوابي دريافت نمي كند و نامه ديگري به مجله زن روز مي نويسد و به كادر مدرسه مي دهد تا برايش پست كنند:
امير در نامه خود مي نويسد كه يك هفته بعد از نوشتن نامۀ اول، مردي سبز پوش را به خواب مي بيند كه از او مي خواهد تا وقت خود را تلف نكند و به دانشگاه اصلي برود. وقتي امير خواب خود را براي روحاني محل تعريف مي كند در جواب مي شنود كه دانشگاه اصلي همان جبهه است. امير در طول آن يك سال با نفس خود مبارزه مي كند و حال از خداوند براي گناهان ريز و درشتش طلب بخشش مي كند و تحت تاثير خوابي كه مي بيند، عازم جبهه حق عليه باطل مي شود.
امير از روانشناس مجله مي خواهد تا براي پدر و مادرش بنويسد كه وظيفه والدين فقط به دنيا آوردن آنها نيست كه بعد از آن به حال خود رها كنند، پدر و مادري يعني محبت و توجه به فرزند. او آرزو مي كند تا هيچگاه بازنگردد و به درجه رفيع شهادت نايل شود.
مجله زن روز در تاريخ 14/10/1365 بدون اينكه از شهادت او مطلع باشد، در جواب نامه مي نويسد كه او بايد پدر و مادر خود را در جريان بگذارد؛ زيرا آگاهي آنها براي رهايي او از آن مشكل، مي تواند موثر باشد.
رئيس دبيرستان نيز در تاريخ 16/10/1365 خبر شهادت امير را در عمليات كربلاي چهار براي اين مجله مي فرستد.