چراغ هدايت رزمنده ها

قبل از شروع عمليات كربلاي 4 در منطقه «ام الرصاص» دشمن متوجه حضور رزمنده ها شد. به همين دليل امكانات نيروئي و تجهيزات و ماشين هاي جنگي را به آن منطقه برد و در آماده باش كامل بود. با اين همه، مسئولين تشخيص دادند كه بايد عمليات در ساعت 22 شب آغاز شود. نيروهاي غواص(با توجه به لو رفتن منطقه عملياتي) با مشكلات زياد از اروندرود عبور و 50 درصد از سنگرهاي اوليه دشمن را از بين بردند. همزمان با آن، خيلي از رزمنده ها در حين عبور از اروند، شهيد شدند. بقيه به خط دشمن رسيدند. نظم سازمان يافته گردان ها به هم خورده بود، چون تعدادي از فرمانده هايش، شهيد شده بودند. به همين دليل، رزمنده ها سر گردان به اين طرف و آن طرف مي رفتند. در اين حال، شهيد بصير در بين آنها حاضر شد و با حالت روحاني و صبورانه اش توانست، نيروهاي تيپ يكم لشكر 25 كربلا را سازمان و هدايت كند. رزمنده ها با روحيه بالا و توان عالي، توانستند در عمق 3 كيلومتري دشمن نفوذ كنند.
با اينكه عمليات لو رفته بود، حاجي خودش با رزمنده ها به منطقه عملياتي رفت و از هيچ چيز، ترسي نداشت. او مثل چراغ هدايت و پدري مهربان بالاي سر بچه بود و آنها را به سمت جلو هدايت مي كرد؛ اين در حالي است كه فرمانده لشگر، او را از رفتن به آنجا، منع كرده بود.
راوي: مصطفي جهاني، همرزم شهيد